Το τελευταίο διάστημα όλοι μας βιώνουμε μία πρωτόγνωρη σε αγριότητα επίθεση σε βασικά ζητήματα της καθημερινής και εργασιακής μας πραγματικότητας. Εκ του αποτελέσματος αποδείχτηκε ότι απέναντι σε αυτή την επίθεση δεν υπήρξαν ικανές δυνάμεις – αναχώματα που να αποτρέψουν την επίθεση και να οργανώσουν αποτελεσματικά τους απλούς εργαζόμενους στον ιδιωτικό και στο δημόσιο τομέα. Δεν υπάρχουν δυνάμεις που να αποδέχονται «εύκολα» τη διαφορετικότητα και τον δημοκρατικό διάλογο και να προωθούν την ταξική ενότητα στη βάση των προβλημάτων. Πάνω σε αυτό τον βασικό προβληματισμό δημιουργήθηκε η Πρωτοβουλία Εργαζομένων Δήμου Αιγάλεω.

Πέμπτη 29 Ιουλίου 2010

Σε στάση πληρωμών θα προχωρήσει ο δήμος Πειραιά από 13/8

19:06 - Πέμ 29/07/2010,

Από τις 13 Αυγούστου ο δήμος Πειραιά θα προχωρήσει σε στάση πληρωμών, ανακοίνωσε ο Παναγιώτης Φασούλας, κατά τη διάρκεια έκτακτης συνέντευξης Τύπου. Πρόσθεσε ότι ο Πειραιάς αδυνατεί να εκπληρώσεις τις υποχρεώσεις του, ακόμη και να πληρώσει τους εργαζόμενους.

Σύμφωνα με τον δήμαρχο, αιτία για το οικονομικό αδιέξοδο είναι η απόφαση του Ταμείου Παρακαταθηκών και Δανείων να παρακρατήσει 2,2 εκατ. ευρώ από την κρατική επιχορήγηση μέσω των αυτοτελών πόρων, λόγω οφειλών του δήμου από δάνεια που έχει πάρει. Όπως είπε, πρόκειται για δάνεια των προηγούμενων δημοτικών αρχών, διευκρινίζοντας ότι επί των ημερών του ο δήμος δεν έχει πάρει κανένα δάνειο, ενώ έχει προχωρήσει στην κάλυψη μέρους παλαιότερων υποχρεώσεων. Για το πρόβλημα έχει ενημερωθεί ο υπουργός Οικονομικών.

Πηγή: TVXS

Τρίτη 27 Ιουλίου 2010

Όχι στην ποδοσφαιροποίηση της πολιτικής και της κοινωνικής μας ζωής.

(με αφορμή την προεδροποίηση του Νίκου Κωνσταντόπουλου στον ΠΑΟ)

Η προεδροποίηση του Νίκου Κωνσταντόπουλου ήταν μια μεγάλη έκπληξη τόσο για τους οπαδούς του ΠΑΟ όσο και για την μεγάλη πλειοψηφία των αριστερών. Για μένα δεν ήταν παρά η αφορμή να ξαναδώ κάποια γραπτά μου, όπως το «Όχι στην ποδοσφαιροποίηση της πολιτικής και της κοινωνικής μας ζωής» (άρθρο που δημοσιεύτηκε σε τοπική εφημερίδα (2007) και αναρτήθηκε στο www.prosanatolismoi.gr), και κάποιες από τις σημειώσεις μου.
Για να διευκολύνω τους αναγνώστες δηλώνω από την αρχή ότι είμαι κατηγορηματικά αντίθετος α) με την ανάμιξη της αριστεράς (προβολή, συμμετοχή, χρήση ποδοσφαιρικών όρων στην πολιτική της κ.λπ) σε ότι αποϊδεολογικοποιεί και ομογενοποιεί την πολιτική και σε ότι αμβλύνει τις ταξικές διαφορές β) σε ότι διευκολύνει τους κ.κ. εφοπλιστές, μεγαλοεργολάβους, μεγαλοεμπόρους να ξεπλύνουν χρήματα ή να αναλάβουν «έργα ανάπλασης» ή «υποδομής» κ.λπ. όπως π.χ. με τους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Η αριστερά, ανεξάρτητα από τις δικές μου «εμμονές», στην πλειοψηφία της είναι «ποδοσφαιροαναθρεμένη» και συμβάλλει με τη στάση στελεχών της στη δημιουργία πολιτικής και κοινωνικής σύγχυσης, ανεξάρτητα από τις προθέσεις της. Χωρίς να κρατάω «Ποινικό Μητρώο» των ποδοσφαιροαναθρεμένων αριστερών (σαφώς υπάρχουν και σε άλλα κόμματα) θα ήθελα να κάνω ορισμένες μόνο αναφορές σε πολιτικά πρόσωπα της αριστεράς, γνωρίζοντας από την αρχή ότι θα στεναχωρήσω φίλους και συντρόφους:
1. O βουλευτής Μίμης Ανδρουλάκης, βουλευτής του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ το 1993 (τώρα ΠΑΣΟΚ) ζήτησε να ρυθμιστούν (ή να χαριστούν; - δεν θυμάμαι με ακρίβεια) τα χρέη του Ολυμπιακού.
2. Ο Πρόεδρος του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ Νίκος Κωνσταντόπουλος μετά την επιτυχία της Ελλάδας στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου στην Πορτογαλία (2004) σε συνεδρίαση της Κ.Ε. άνοιξε τις εργασίες και εκτός κειμένου (ήμουν αυτήκοος) είπε «μακάρι να πήγαινε και ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ όπως και η ομάδα ποδοσφαίρου της χώρας μας».
3. Οι δηλώσεις των σ. Αλέκου Αλαβάνου και Αλέξη Τσίπρα στην συνέντευξη τύπου που δώσανε στη Βουλή (17/12/2008) για το Mall του Βωβού στον Ελαιώνα ήταν άκρως «απολογητική» προς τους φιλάθλους του ΠΑΟ: «Από μικρό παιδί η συμπάθειά μου ήταν με την ΑΕΚ παρότι η αλήθεια είναι ότι θαύμαζα και ζήλευα τότε τον Παναθηναϊκό του Λινοξυλάκη, του Λουκανίδη, του Δομάζου, αυτής της εποχής είμαι εγώ, παρ' όλα αυτά και εγώ και οι σύντροφοί μου στο θέμα του γηπέδου του Παναθηναϊκού θέλουμε να γίνει, και πρέπει να γίνει στο χώρο το συγκεκριμένο του Βοτανικού» (Αλέκος Αλαβάνος). «Απευθύνουμε έκκληση και στους διοικούντες την ΠΑΕ αλλά και στους φίλους του Παναθηναϊκού να κατανοήσουν ότι όλα όσα συζητούνται το Συμβούλιο της Επικρατείας αφορούν αποκλειστικά την κατασκευή ενός φαραωνικού έργου στο κέντρο της Αθήνας, ενός εμπορικού κέντρου πολλών χιλιάδων τετραγωνικών μέτρων και σε τίποτα δεν αφορούν το γήπεδο του Παναθηναϊκού» (Αλέξης Τσίπρας). Αντιλαμβάνομαι πολύ καλά και έχω πλήρη γνώση των πιέσεων που ασκήθηκαν προς τον ΣΥΡΙΖΑ για τον Ελαιώνα και το γήπεδο του ΠΑΟ, όμως οι «συμπάθειες» και οι «εκκλήσεις» δεν ταιριάζουν στην αριστερά, κατά τη γνώμη μου.
4. Γνωστές είναι οι σχέσεις του βουλευτή Γρηγόρη Ψαριανού (τώρα Δημοκρατική Αριστερά) με την ΑΕΚ και τους οπαδούς της που αποτελούσαν δεξαμενή ψήφων του. Θαυμάστε και ένα πρόσφατο διάλογο: «Ο καλύτερος διάλογος που έγινε στην βουλή είναι μεταξύ του Γ.Ψαρριανού και τον Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη όταν ο ανεξάρτητος πλέον βουλευτής του ζήτησε να μπει στην ομάδας τους με....υποσχετική και λέει: Ψαρριανός: Ψάχνουμε άλλον έναν για να κάνουμε κοινοβουλευτική ομάδα. Έρχεσαι; Και σε 6 μήνες σε επιστρέφουμε πίσω. Βαρβιτσιώτης: Και μετά ποιος θα με πάρει πίσω; Ψαρριανός: Εμείς το δικό μας πρόβλημα θέλουμε να λύσουμε όχι το δικό σου"! Τον τρέλανε ...» troktiko • 12/6/2010.
5. Ο βουλευτής Περικλής Κοροβέσης μιλώντας στην πανελλαδική του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και σε άρθρο του προτρέπει «Ο ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσε να επιλέξει σαν οργανωτικό σχήμα αυτό της BARCELONA. Σε αυτήν την ηρωική ομάδα, οι πάντες εκλέγονται και εκτός από την καλή μπάλα που παίζουν, έχουν και ένα τεράστιο κοινωνικό έργο.» (Ελευθεροτυπία 8/8/2009).
Θα μπορούσα να αναφέρω και άλλα παραδείγματα στελεχών για την «ποδοσφαιροαναθρεμένη» αριστερά αλλά προτιμώ να κλείσω με αυθεντικό της «βάσης». Χαϊδάρι, αμέσως μετά την αποχώρηση του ΚΚΕ από τον ενιαίο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ. Σε συζητήσεις σε σειρά συνελεύσεων της τοπικής οργάνωσης του ΣΥΝ για τον προγραμματισμό δράσης, εξετάζαμε διάφορες ημερομηνίες που με δυσκολία βρίσκαμε, γιατί την Δευτέρα είχε ποδόσφαιρο, την Τρίτη είχε μπάσκετ, την Τετάρτη είχε αγώνες αυτοκινήτου, οπότε ο σ. Κ.Π. (προερχόμενος από το ΚΚΕεσωτ. και την ΕΑΡ) λέει σε κάποια στιγμή «Ρε σεις τι αριστερό κόμμα είμαστε, να καθορίζει το ποδόσφαιρο την πολιτική μας». Είπε και κάτι άλλο απευθυνόμενους στους προερχόμενους από το ΚΚΕ προερχόμενους «Εσείς δηλώνετε πιο επαναστάτες από εμάς… τι επαναστάτες είστε άμα την επανάσταση την καθορίζει το ποδόσφαιρο;».

Να επανέλθουμε όμως στο Νίκο Κωνσταντόπουλο. Ο κ.Βαρδινογιάννης είχε τους λόγους του για να επιλέξει το Νίκο Κωνσταντόπουλο και προφανώς και ο Κωνσταντόπουλος τους δικούς του λόγους να αποδεχθεί την πρόταση. Όμως... Δεν νομίζουμε ότι οι λόγοι του κ.Κωνσταντόπουλου ήταν από την θέση του Προέδρου του ΠΑΟ να εξυγιάνει τον "ρυπαρό" κόσμου του ποδοσφαίρου. Θαυμάστε αυτόν τον κόσμο και αναρωτηθείτε αν εξυγιαίνεται: «Πολλά τα δεινά του ποδοσφαίρου… Η διάβρωση είναι γενική. Δεν αφορά απλά την «Λέσχη των μεγάλων» αλλά η γραμμή της διατρέχει ολόκληρο τον κορμό του λαϊκότερο αθλήματος. Οι μηχανισμοί του παρα-ποδοσφαίρου, λειτουργούν από το μικρότερο χωριό μέχρι την μεγαλύτερη πόλη. Οι χειρισμοί των κομπιναδόρων ποικίλουν ανάλογα με τα οικονομικά μέσα, που έχουν στη διάθεσή τους…» +Τάκης Χαραλαμπίδης «Το Ποινικό μητρώο του ποδοσφαίρου», 1983.

Η αριστερά, η δική μου αριστερά, δεν έχει να κάνει με αυτόν τον κόσμο του ποδοσφαίρου. Ο Νόαμ Τσόμσκι λέει για το ίδιο θέμα: «... Γιατί σε νοιάζει ποιος θα κερδίσει; Γιατί πρέπει να συνδέσεις τον εαυτό σου με ένα συγκεκριμένο γκρουπ επαγγελματιών, για τους οποίους σου λένε ότι σε εκπροσωπούν και καλά θα κάνουν να κερδίσουν διαφορετικά θα πας να αυτοκτονήσεις, όταν μάλιστα είναι πέρα για πέρα ανταλλάξιμοι με το άλλο γκρουπ επαγγελματιών...Τι με νοιάζει αν αυτό το γκρουπ επαγγελματιών αθλητών ή το άλλο γκρουπ επαγγελματιών αθλητών κερδίσει; Κανένας από αυτούς δεν έχει να κάνει με εμένα...» TVXS 24/06/2010

Η αριστερά δεν έχει λόγους να ασχολείται με τις "επιχειρήσεις" προβολής, αποϊδελογοποίησης και ομογενοποίησης της πολιτικής, ενίσχυσης των εθνικιστικών φαινομένων και του μεγαλοϊδεατισμού. Άραγε πως νιώθει ένας αριστερός όταν βλέπει στην οθόνη της τηλεόρασης "φιλάθλους" με τα χρώματα του "πολέμου" στο πρόσωπό τους, άνεργους ή ελάχιστα αμειβόμενους να πανηγυρίζουν μαζί με εφοπλιστές, μεγαλοβιομηχάνους, τραπεζίτες, και μεγαλέμπορους?

Δεν «συνάδουν» με την αριστερά τα κυρίαρχα ιδεολογικά καταναλωτικά πρότυπα, «ποδοσφαιροποίησης της πολιτικής και πολιτικοποίησης του ποδοσφαίρου».


Κώστας Φωτεινάκης
prosanatolismoi@hotmail.com

Δευτέρα 26 Ιουλίου 2010

Ημι-απασχολούμενος Ημι-άνεργος...

Αρχή φόρμας

Τέλος φόρμας

* Ένας στους δύο σε Αθήνα - Θεσσαλονίκη και ένας στους τρεις στην υπόλοιπη χώρα προσλαμβάνεται με σύμβαση εργασίας ορισμένου χρόνου ή εκ περιτροπής

* Οι επιχειρήσεις, αξιοποιώντας το Μνημόνιο, μετατρέπουν και τις συμβάσεις πλήρους απασχόλησης σε μερικής

Σε "απασχολήσιμους", όπως το ήθελε άλλοτε το ΠΑΣΟΚ, μετατρέπουν οι επιχειρήσεις όχι μόνο τους νεοπροσλαμβανόμενους, αλλά και εργαζόμενους με συμβάσεις πλήρους απασχόλησης. Αξιοποιώντας το γράμμα και, κυρίως, το πνεύμα του Μνημονίου που έχει ασπασθεί και προσπαθεί να εμφυσήσει στην αγορά εργασίας η κυβέρνηση, οι επιχειρήσεις έχουν προχωρήσει στη "μεταρρύθμιση" των εργασιακών σχέσεων πριν αυτό γίνει νόμος του κράτους.

Γενικευμένη αύξηση κατά 33% μερικής και εκ περιτροπής εργασίας.

Στο 50% φθάνουν σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, με ταυτόχρονη σημαντική υποχώρηση της πλήρους εργασίας και των προσλήψεων

Ρευστοποιείται ραγδαία η αγορά εργασίας, καθώς οι επιχειρήσεις, προεξοφλώντας τις κυβερνητικές ρυθμίσεις που ενθαρρύνουν την ευελιξία, προχώρησαν ήδη σε μετατροπή των θέσεων πλήρους απασχόλησης σε μερικής, ενώ αλματώδη αύξηση, που προσεγγίζει ακόμα και το 50% (Αθήνα - Θεσσαλονίκη), σημειώνει η εκ περιτροπής εργασία. Συγκεκριμένα μία στις δύο προσλήψεις αφορά θέσεις μερικής ή εκ περιτροπής εργασίας. Όπως είναι φυσικό, σημαντική μείωση (30%) σημειώνει η απασχόληση (και ταυτόχρονα αυξάνει η ανεργία, αλλά και οι απολύσεις), ιδιαίτερα οι θέσεις πλήρους απασχόλησης στα μεγάλα αστικά κέντρα, σύμφωνα με τα στοιχεία του ΣΕΠΕ που αφορούν τις μεταβολές στην αγορά εργασίας το πλέον πρόσφατο τρίμηνο Απριλίου- Ιουνίου.

Το δεύτερο, σοβαρότατο θέμα που προκύπτει από τα στοιχεία του ΣΕΠΕ αφορά τις ίδιες τις επιθεωρήσεις, που αναγκάζονται να διεξαγάγουν ελέγχους με αισθητά λιγότερο προσωπικό. Έτσι, ενώ παρατηρείται αύξηση των ελέγχων κατά 8,47% σε σχέση με το αντίστοιχο διάστημα του 2009, υπάρχει μείωση κατά 6,01% σε σχέση με το 2008, εξέλιξη που οφείλεται κατά κύριο λόγο στην αισθητή μείωση -κατά 14,35%- των υπηρετούντων υπαλλήλων. Οι κοινωνικοί επιθεωρητές από 439 το 2008 έχουν μειωθεί σε 376, ενώ την ίδια στιγμή τα στοιχεία επιβεβαιώνουν αύξηση των εργατικών διαφορών (5,61% σε σχέση με πέρσι, αλλά και 25.88% σε σχέση με το 2008).

Μετατροπή 6.000 συμβάσεων

Αναλυτικά, σύμφωνα με τα στοιχεία, μία στις τρεις νέες προσλήψεις αφορά ευέλικτες μορφές απασχόλησης (μερική και εκ περιτροπής εργασία), ενώ το ίδιο τρίμηνο περισσότερες από 6.000 συμβάσεις πλήρους απασχόλησης «μετατράπηκαν» σε συμβάσεις μερικής ή εκ περιτροπής απασχόλησης.

Συγκεκριμένα, το διάστημα Απριλίου- Ιουνίου έγιναν 64.755 προσλήψεις μερικής απασχόλησης και 15.831 προσλήψεις εκ περιτροπής απασχόλησης. Το ίδιο διάστημα 4.768 συμβάσεις πλήρους απασχόλησης «μετατράπηκαν» σε μερικής απασχόλησης και 1.324 σε εκ περιτροπής εργασίας, εκ των οποίων οι 20 με μονομερή απόφαση του εργοδότη.

Από τα στοιχεία προκύπτει πως οι μετατροπές των συμβάσεων από πλήρη σε μερική και εκ περιτροπής είναι σημαντικά αυξημένες σε όλη τη χώρα. Στα μεγάλα αστικά κέντρα, Αττική και Θεσσαλονίκη, παρατηρείται το 50% αυτής της αύξησης, ενώ ακολουθούν πόλεις, όπως η Λάρισα και οι Σέρρες, με σημαντική και αυτές αύξηση αναλογικά με το εργατικό δυναμικό τους.

Όσον αφορά στις νέες προσλήψεις, το δεύτερο τρίμηνο του έτους διαπιστώνεται πανελλαδικά αύξηση στις επιχειρήσεις, που προχωρούν σε προσλήψεις ευέλικτης εργασίας, κάτι που σε ένα βαθμό συνδέεται με την τουριστική δραστηριότητα. Έτσι η μεγαλύτερη αύξηση σε προσλήψεις παρουσιάζεται στις τουριστικές περιοχές, όπως οι Κυκλάδες, τα Δωδεκάνησα, τα Ιόνια νησιά, η Κρήτη, η Χαλκιδική και γενικότερα οι πόλεις που έχουν τουριστική ανάπτυξη.

Αντιθέτως, νομοί όπως η Αττική και νομοί που έχουν βιομηχανική δραστηριότητα (Βοιωτία, Κοζάνη, Θεσσαλονίκη) παρουσίασαν σημαντική μείωση κατά το δεύτερο τρίμηνο του 2010 ως προς τις προσλήψεις οποιασδήποτε μορφής.

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ :ΑΥΓΗ

Ημερομηνία δημοσίευσης: 20/07/2010

Τρίτη 6 Ιουλίου 2010

Περί PIGS.

Του Ευγένιου Τριβιζά


O χαρακτηρισμός των Ελλήνων ως απατεώνων, προδοτών και άλλων τινών δεν είναι παρά μία ακόμα περίπτωση του κοινωνιολογικού φαινομένου της... επικλήσεως αρνητικών εθνικών στερεοτύπων σε περιπτώσεις κρίσεων. Αντί να κρίνονται και να κατακρίνονται αποφάσεις ή ενέργειες συγκεκριμένων

ατόμων, στιγματίζεται συλλήβδην έναs ολόκληρoς λαός. Το πιο επικίνδυνο στερεότυπο είναι η αμφισβήτηση της ανθρώπινης φύσης φυλών και εθνών. Το αρκτικόλεξο «ΡΙGS» (ΓΟΥΡΟΥΝΙΑ), το οποίο χρησιμοποιούν Δυτικοευρωπαίοι και Αγγλοσάξονες επενδυτές και σχολιαστές, ως

συνοπτικό τρόπο αναφοράς στους λαούς της Νότιας Ευρώπης και τις οικονομίες τους, δεν είναι μόνο μια κακόγουστη προσβολή. Είναι μια σύγχρονη εκδοχή του ιστορικού φαινομένου της αμφισβήτησης της ανθρώπινης φύσης του συνανθρώπου, της διαδικασίας κατά την οποία μέλη μιας εθνικής ομάδας υποβιβάζουν τα μέλη μιας άλλης στο επίπεδο των ζώων, μεταδίδοντας έμμεσα το μήνυμα ότι είναι άξια να τύχουν παρόμοια με αυτά μεταχείρισης.

Αν και ορισμένα έντυπα, όπως οι «Financial Τimes», και τράπεζες, όπως η Βarclays, κατόπιν καταγγελιών, όπως εκείνη του Πορτογάλου υπουργού Οικονομικών, απαγόρευσαν τη χρήση του, ο όρος κινδυνεύει να καθιερωθεί. Όσοι εξακολουθούν να τον χρησιμοποιούν δεν αντιλαμβάνονται τη σοβαρότητα μιας τέτοιας πρακτικής. Λησμονούν ότι παρόμοιες μειωτικές εκφράσεις είχαν χρησιμοποιηθεί συστηματικά κατά το παρελθόν για να απευαισθητοποιήσουν την κοινή γνώμη, να αναστείλουν τυχόν ενδοιασμούς, να απενεργοποιήσουν τη συναισθηματική ταύτιση και να

διευκολύνουν διωγμούς, σφαγές, ακόμα και γενοκτονίες.

Της γενοκτονίας της Ρουάντας για παράδειγμα είχε προηγηθεί μια κυβερνητικά συντονισμένη εκστρατεία λεκτικής «αποκτήνωσης» των θυμάτων και κατά τη διάρκεια του Παγκοσμίου Πόλεμου η ιαπωνική προπαγάνδα είχε χρησιμοποιήσει την ίδια μέθοδο εναντίον των Αμερικανών. Η πιο ακραία,

βέβαια περίπτωση, ήταν εκείνη του Τρίτου Ράιχ. Ένα από τα σκευάσματα που χρησιμοποιήθηκαν για τη γενοκτονία των Εβραίων στα στρατόπεδα συγκεντρώσεως, ήταν το παρασιτοκτόνο Ζyclon Β. Πολύ πριν, όμως, οι κρατούμενοι εξοντωθούν με παρασιτοκτόνα, είχε προηγηθεί η απομείωση της ανθρώπινης φύσης τους από τον ναζιστικό μηχανισμό προπαγάνδας. Εκφράσεις όπως «αρουραίοι», «μολυσματικά ζωύφια» είχαν χρησιμοποιηθεί συστηματικά για τον χαρακτηρισμό τους. Και φυσικά όταν εκλαμβάνεις

τους αντιπάλους σου όχι ως ανθρώπους αλλά ως κτήνη ή παράσιτα, δεν έχεις και πολλούς ενδοιασμούς για να τους εξοντώσεις προκειμένου να ανακυκλώσεις τις τρίχες ή το λίπος τους. Η λεκτική «αποκτηνωτική» βία αποτελεί συχνά τον προθάλαμο πραγματικής και όχι μόνο στη διεθνή σκηνή.

Σε έρευνά μου για τα εγκλήματα του όχλου είχα κάνει διάκριση μεταξύ δύο κατηγοριών υβριστικών εκφράσεων, εκείνων οι οποίοι αρνούνται τον ανδρισμό του αντιπάλου και εκείνων οι οποίοι αρνούνται την ανθρώπινη φύση του και είχα διαπιστώσει ότι η πρώτη ανοίγει τον δρόμο σε ριτουαλιστική και η δεύτερη σε πραγματική βία. Οι τραγικές συνέπειες της λεκτικής «αποκτήνωσης» είναι ο λόγος για τον οποίο οι ανθρωπολόγοι Μontagu και Μatson θεωρούν ότι οι διαδικασίες άρνησης της ανθρώπινης

υπόστασης συνανθρώπων είναι «ο πέμπτος καβαλάρης της Αποκαλύψεως». Θα ήταν υπερβολικό, βέβαια, να ισχυριστεί κανείς ότι οι χρήστες του όρου «ΡΙGS» προετοιμάζουν το έδαφος για την οικονομική κατακρεούργηση των άσωτων «γουρουνιών» του Νότου.

Είναι όμως απορίας άξιο το ότι πολιτισμένοι άνθρωποι φτάνουν στο σημείο να διαδίδουν μειωτικές εκφράσεις που τόσα δεινά έχουν προκαλέσει κατά το παρελθόν. Όταν δεν αντιμετωπίζουμε τους άλλους ως άτομα, αλλά ως εκπροσώπους στερεοτύπων, όταν μία εθνότητα θεωρείται ότι ενσαρκώνει το έντιμο και το ηθικό και ο αντίπαλος το δόλιο και το ανήθικο, τότε ανοίγει διάπλατα ο δρόμος για κάθε λογής βαρβαρότητα. Ούτε οι Νότιοι είναι «γουρούνια», ούτε οι Έλληνες είναι εκ γενετής

απατεώνες, ούτε οι Γερμανοί επιρρεπείς σε γενοκτονίες.

Το καλό και το κακό ενυπάρχει στον καθένα και το δεύτερο μπορεί εύκολα να πυροδοτηθεί από λεκτικές κοινωνικές διαδράσεις. Ας ελπίσουμε ότι ο «πέμπτος καβαλάρης της Αποκαλύψεως», προτού συνεχίσει τη νέα του επέλαση, θα σκοντάψει στους βράχους της λογικής και της κοινής μας ανθρωπιάς.

Δευτέρα 5 Ιουλίου 2010

Προς υπεράσπιση του ΠΑΜΕ στα λιμάνια [2]

Εάν η κατακερματισμένη παραταξιακά Αριστερά γνώριζε πόσο πολύτιμο και αναντικατάστατο υλικό, είναι το τρόχισμα του Λόγου…

Τόνοι μελάνι ξοδεύτηκαν και συνεχίζουν να ξοδεύονται για την «βάρβαρη, απολίτιστη, εθνικά προδοτική» (αλλά άριστα οργανωμένη) ως προς τον τουρισμό μας, η παρουσία των συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ στα λιμάνια κι όμως, το μελάνι, το ευγενές αυτό υλικό όπου αποτυπώνεται η αξιοπρέπεια της ανθρώπινης δραστηριότητας, ούτε σταγόνα αυτού του υλικού δεν έσταξε στο λευκό δημοσιογραφικό χαρτί για την καταρράκωση της όποιας ηθικής και οικονομικής τάξης για τα σκανδαλώδη προνόμια των εφοπλιστών. Πόση από την υποτιθέμενη ή πράγματι υπάρχουσα λογική ή ηθική της γραφής είναι δυνατόν να διασωθεί υπό το καθεστώς του στρεβλού και νόθου «προφορικού πολιτισμού» που μας κυκλώνει, ενός «προφορικού πολιτισμού» που δεν έχει καμία σχέση με αυτόν που νοσταλγούμε…[…] Εκατομμύρια εκατομμυρίων λέξεις εκπέμπονται κάθε μέρα, αστόχαστες και άμουσες στη συντριπτική τους πλειονότητα, ενώ δεν λείπουν ανάμεσά τους και οι λέξεις-γρυλίσματα• στα γρυλίσματα άλλωστε και στο στυλ του μαγκίτη ειδικεύονται όσοι δεσπόζουν στα ερτζιανά, και οι οποίοι δεν είναι απλώς περισσότερο αναγνωρίσιμοι και από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ή της κυβέρνησης, αλλά και ισχυρότεροι.[1]

Εάν η κατακερματισμένη παραταξιακά Αριστερά γνώριζε πόσο πολύτιμο και αναντικατάστατο υλικό, είναι το τρόχισμα του Λόγου, τη βαρύτητα έστω μίας φράσης, μία λέξης, θα είχε στη διάθεσή της το ουσιαστικότερο όπλο κατά της οποιασδήποτε εκπεμπόμενης βαρβαρότητας που «στοργικά» τυλίγει το κάθε βήμα της ανθρώπινης υπόστασης και της κοινωνίας της. «Η αριστερά δεν έχει την παραμικρή γαμημένη ιδέα για τον κόσμο μέσα στον οποίο ζει» (Ζοζέ Σαραμάγκου, «Το Τετράδιο», Καστανιώτης).

Όταν ο αγώνας που κάνεις είναι δίκαιος, τα αιτήματά σου σωστά και δεν διαθέτεις το λεκτικό οπλοστάσιο να τα υπερασπιστείς η ευθύνη είναι τεράστια διότι δεν πάει μόνο ο κόπος ο δικός σου χαμένος, αλλά και μιας ολόκληρης οικονομικής τάξης, ενός ολόκληρου κοινωνικού στρώματος που• προσδοκά, ποντάρει την επιβίωσή του στον αγώνα σου και κυρίως (χωρίς ίσως να το αντιλαμβάνεται) στη σωστή δημοσιοποίησή του, και σε αυτό το τελευταίο, ολόκληρη η Αριστερά μένει άπνοη, μετεξεταστέα, κατά συνέπεια και ο δίκαιος αγώνας των ναυτεργατών, άρα και του ΠΑΜΕ των λιμανιών. Σοφά τα λόγια του συνεργάτη και φίλου μου κ. Λασκαράτου, όπου σε παλαιότερη ανάρτηση εδώ ανέφερε ότι, «δεν μπορεί η Αριστερά να εκπροσωπείται συνεχώς μέσω καταγγελιών από Λαζόπουλους και Ράδιο Αρβύλες» (κάπως έτσι, να μην το ψάξω…) – προσωπικά θα πρόσθετα κι άλλους, την «ελληνοφρένεια», τους δημοσιογράφους του «Ιού», ορισμένων ιστολογίων, τον μοναχικό άστεγο αριστερό, προβληματισμένο με όλα αυτά, απλό σκεπτόμενο πολίτη οποιουδήποτε στρώματος και τάξης.

Η δικαιοσύνη του ΣΔΟΕ χτυπά την Π.Ν.Ο.

Η κυβέρνηση του ΔΝΤ και όχι της χώρας, αφού της ξεθώριασαν όλα της τα επιχειρήματα, επιστρατεύοντας τη « θεωρία περί του τεμπέλη, καλοπερασάκια, φοροφυγά και εν γένει… συλλογικά ενόχου ελληνικού λαού εμφανίζει προβλήματα. Άλλωστε πολλοί κυβερνητικοί μιλούν, θέλοντας και μη, για τον «ώριμο» ελληνικό λαό, που αντιλαμβάνεται την πρωτοφανή οικονομική δυσκολία και βάζει πλάτη δείχνοντας εμπιστοσύνη ή, έστω, ανοχή στην κυβέρνηση. Η παγκάλειος θεώρηση περί της «περιθωριακής και πρωτόγονης Αριστεράς», η οποία «λειτουργεί πλέον ως περιθωριακό φαινόμενο στην κοινωνία» και κατ’ άλλους απειλεί να προκαλέσει την… πτώχευση της χώρας…» [«Το Ποντίκι»]
…την εβδομάδα που μας πέρασε ζήσαμε και την έφοδο του ΣΔΟΕ στην Πανελλήνια Ναυτική Ομοσπονδία, μάθαμε βεβαίως και την δικαιολογημένη «οργή» του κ. Χρυσοχοΐδη για το συμβάν, τον καταλαβαίνουμε.

Τους καταλαβαίνουμε, δεν χρειάζεται καμία έφοδο ΣΔΟΕ στους εφοπλιστές, τα προνόμιά τους άλλωστε είναι νομικά κατοχυρωμένα.

Τα κέρδη των πλοίων απαλλάσσονται πλήρως: 1. από οποιοδήποτε φόρο εισοδήματος 2. από κάθε φορολογία ή υπεραξία που μπορεί να πραγματοποιηθεί είτε από την πώληση πλοίου, είτε από την είσπραξη ασφαλιστικής αποζημίωσης είτε από άλλη αιτία 3. από τον φόρο εισοδήματος (των καθαρών κερδών) ή μερισμάτων κάθε ημεδαπής ή αλλοδαπής εταιρείας που εκτός από τα πλοία έχει κι άλλες εκμεταλλεύσεις

Απαλλάσσονται από φόρο τα πλοία: 4. κατηγορίας Α που ναυπηγούνται στην Ελλάδα 5. κατηγορίας Α που υφίστανται επισκευές και οι δαπάνες καλύπτονται με εισαγωγή συναλλάγματος (μέχρι 50%) 6. κατηγορίας Β (κατά 2/3) τα νεώτερα των 20 ετών και τα 10-15 ετών (τα νηολογημένα σύμφωνα με τους ελληνικούς νόμους) 7. κατηγορίας Β καθώς και φορτηγά ηλικίας κάτω των 10 ετών 8. φορτηγά κάτω των 30 ετών 9. κατηγορίας Β που ναυπηγήθηκαν στην Ελλάδα 10. κατηγορίας Α μικρότερα των 10 ετών 11. όλα τα κατηγορίας Α που εκτελούν δρομολόγια μεταξύ ελληνικών και ξένων λιμανιών αλλά και όλα που ναυπηγήθηκαν στην Ελλάδα

Απαλλάσσονται επίσης:
12. από κάθε φόρο, τέλος ή εισφορά ή κρατήσεις υπέρ του δημοσίου ή κάποιου τρίτου το εισόδημα που αποκτάται από γραφεία ή υποκαταστήματα αλλοδαπών ναυτιλιακών επιχειρήσεων που εγκαθίστανται στην Ελλάδα 13. το ίδιο ισχύει και για εισόδημα που δημιουργείται από εκμετάλλευση πλοίων και στο εξωτερικό και μάλιστα την απαλλαγή απολαμβάνουν και όλοι οι συνέταιροι και οι μέτοχοι 14. από κάθε τέλος και τα έγγραφα που συντάσσονται για την εφαρμογή του ισχύοντος από το 1975 νόμου 15. από το φόρο κύκλου εργασιών και από τα τέλη κυκλοφορίας τα τουριστικά επαγγελματικά πλοία ή πλοιάρια και οι βενζινάκατοι επαγγελματικής ή ιδιωτικής χρήσης 16. από κάθε φόρο ή τέλος ή εισφορά το εισόδημα που αποκτάται από εταιρείες χαρτοφυλακίου που κατέχουν αποκλειστικά μετοχές ελληνικών πλοιοκτητριών υπό ελληνική σημαία. Ακόμα και τα έγγραφα που συντάσσονται για τη διανομή κερδών, τα δάνεια και τις καταθέσεις, οι εγγραφές και τα δικαιολογητικά απαλλάσσονται από όλα τα παράβολα. Στο σημείο αυτό ας θυμηθούμε όλοι τα παράβολα που πληρώνουμε για ένα απλό παπάκι ή τα παράβολα που πληρώνει ο μετανάστης για μια άδεια παραμονής.

Μειώνεται ο φόρος: 17. Στα πλοία Α και Β κατηγορίας που αργούν λόγω ελλείψεως εργασίας ή επισκευών ή άλλης αιτίας 18. κατά 50% σε πλοία και κρουαζιερόπλοια Α και Β κατηγορίας 19. κατά 60% σε επιβατικά πλοία, μηχανοκίνητα και ιστιοφόρα 20. κατά 75% στα αλιευτικά πλοία 21. κατά 50% στα Β κατηγορίας πλοία 10-20 ετών…[«Ιός» 30.05.2010]

Διαβάζοντας τα προαναφερόμενα, και ο πλέον ηλίθιος καταλαβαίνει ότι στη χώρα του ΔΝΤ και της Νοτίου Δανίμαρκίας, οι ΜεγαλοΚλέφτες είναι νομικά κατοχυρωμένοι, κι η παρουσία του ΣΔΟΕ καθίσταται τόσο περιττή, όσο και τα λόγια.

Μια τελευταία λεπτομέρεια για τον «βάρβαρη» στάση του ΠΑΜΕ στο λιμάνι της Κορίνθου.
«…με απόρρητο έγγραφό του ο συνδικαλιστικός Οργανισμός της Μεγάλης Βρετανίας, NAUTILUS αποφάνθηκε ότι τα δύο πλοία ROPAX1 και ROPAX2, οφείλουν να εφαρμόσουν τα στάνταρτ των επιβατηγών πλοίων, αυξάνοντας τον αριθμό των ναυτικών τους από 29 σε 61, με δεδομένο το γεγονός ότι μεταφέρουν έως και 217 επιβάτες σε κάθε δρομολόγιό τους. Υπενθυμίζεται ότι και τα δύο πλοία φέρουν σημαία Μ. Βρετανίας.» [Skai.gr]

Το ΠΑΜΕ, όπως και πάλι εμπράκτως αποδεικνύεται, έχει και σε αυτό το ζήτημα δίκιο…

σημ:

[1] Παντελής Μπουκάλας, “Υποθέσεις ΙΙ”, εκδόσεις Άγρα.

ΠΗΓΗ: http://roides.wordpress.com/

Πέμπτη 1 Ιουλίου 2010

Προς υπεράσπιση του ΠΑΜΕ στα λιμάνια.

02/07/2010 από Po

«Η στάση του ΠΑΜΕ τους τελευταίους μήνες προκαλεί ζημιά στην πατρίδα… » [Ν. Χατζηνικολάου, δημοσιογράφος]

Γιατί μπορεί να είμαστε άστεγοι της Αριστεράς, άτιμοι συκοφάντες δεν θα γίνουμε ποτέ. Γιατί δεν είναι του γούστου μας η ίδια κακόγουστη και συνεχώς επαναλαμβανόμενη Άρια από όλα τα έντυπα και τηλεοπτικά μέσα. Γιατί η έντεχνα διαμορφωμένη γνώμη της πλειοψηφίας μας κάνει καχύποπτους. Γιατί δεν έχουμε εμπιστοσύνη στη γνώμη που ασπάζεται αβίαστα η πλειοψηφία γενικώς. Γιατί 9 στα 10 bestsellers είναι κακή λογοτεχνία. Γιατί δεν χρειάζεται να συμφωνούμε με όλες τις απόψεις και τακτικές του ΠΑΜΕ για να το αντιμετωπίζουμε με εντιμότητα. Γιατί το ΠΑΜΕ αποδεικνύεται ως το μοναδικό ανάχωμα στη λαίλαπα που σαρώνει αυτήν την εποχή τον τόπο. Γιατί η Δικαιοσύνη στην περίπτωση του ΠΑΜΕ κινείται με ταχύτητα φωτός ενώ με βατοπέδια, ομόλογα, ζήμενς, χρηματιστήρια κ.α. κινήθηκε με τον ρυθμό αγχωμένης διαβητικής χελώνας.

Δεν χτυπάμε, δεν συκοφαντούμε το ΠΑΜΕ στα λιμάνια, κρατάμε αρκετές επιφυλάξεις για ορισμένες τακτικές του στην ταλαιπωρία αθώων επιβατών, όμως βρίσκω περίεργο, φάλτσο και ύποπτο αυτή την εποχή στεντόρειες κραυγές του τύπου «πλήττεται ο τουρισμός μας» να καλύπτουν σε ένταση τους λυγμούς που βγαίνουν από τα σπλάχνα ενός βάρβαρου «Μνημονίου» που ισοπεδώνει τις εργασιακές και ασφαλιστικές κατακτήσεις ενός αιώνα. Ποιο από τα δύο απαξιώνει την αξιοπρέπεια εκατομμυρίων ανθρώπων, το αγωνιστικό πείσμα του ΠΑΜΕ και το «πλήττεται ο τουρισμός μας» ή κηδεμονία και τα μέτρα της «τρόικας». Διαλέγετε και παίρνετε, εσείς οι ορισμένοι Αριστεροί που καταδικάζετε το ΠΑΜΕ εντονότερα, με μεγαλύτερη ευκολία από τους υπόλοιπους που ούτως ή άλλως δεν θα έκαναν κάτι διαφορετικό…Είναι κρίμα να μην περιορίζεστε στην –νόμιμη κατά τα άλλα- κριτική σας προς τις τακτικές των ναυτεργατών του ΠΑΜΕ και να συντάσσεστε με τους κοινούς συκοφάντες που στηρίζουν όλο αυτό το σαθρό οικονομικό στερέωμα.

Οι Κράχτες των εφοπλιστών
«Η στάση του ΠΑΜΕ τους τελευταίους μήνες προκαλεί ζημιά στην πατρίδα», αποφάνθηκε χτες το πρωί ο Ν. Χατζηνικολάου, σε ένα ακόμα παραλήρημα κατά των ναυτεργατών από το ραδιοσταθμό του («Real»). Απαντά ο «Ριζοσπάστης» : «Δεν περίμενε βέβαια κανείς μια διαφορετική στάση από ένα δημοσιογράφο με συνέπεια και στοχοπροσήλωση στο σύστημα που έχει διαχρονικά υπηρετήσει τα συμφέροντά του. Ωστόσο πάει πολύ να εμφανίζει ως «αντεθνικώς δρώντες» τους ναυτεργάτες που αγωνίζονται για να υπερασπιστούν τα εναπομείναντα δικαιώματά τους και να μην ξεπέσουν στο «καθεστώς γαλέρας» που θέλουν να τους ρίξουν οι εφοπλιστές με τη βοήθεια της κυβέρνησης και της ηγεσίας της ΝΔ. Χρειάζεται περίσσιο θράσος να κατηγορείς όσους δίνουν σκληρές μάχες στην κυριολεξία για την επιβίωσή τους και την ίδια στιγμή να «γλείφεις» τους εφοπλιστές, για τους οποίους ο δήθεν «αντικειμενικός» δημοσιογράφος ποτέ δεν έχει πει το παραμικρό. Ποτέ δεν είδε πού «κτίζουν» τα πλοία τους, δεν είδε τα προκλητικά προνόμια που απολαμβάνουν (φοροαπαλλαγές, συνεχείς μειώσεις στην οργανική σύνθεση), ούτε βέβαια από την άλλη τους χαμηλούς μισθούς, την εντατικοποίηση της δουλειάς των ναυτεργατών κ.ο.κ. Ποτέ δεν είδε ότι οι «απελευθερωμένοι» ακτοπλόοι αύξησαν τα ναύλα κατά 400% τα τελευταία χρόνια, παρόλο που καρπώθηκαν εκατοντάδες εκατομμύρια από τις κρατικές επιδοτήσεις, ποτέ δεν είδε πως δένουν όποτε θέλουν τα πλοία τους, αφήνοντας τα νησιά στο έλεος του Θεού…, κ.ο.κ. Ολα αυτά, και πολλά ακόμα, ο Ν. Χατζηνικολάου ποτέ δεν τα είδε…»

Δυστυχώς ΟΛΑ όσα αναφέρει ο «Ρ», είναι η σκληρή πραγματικότητα.

Πόσο «δίκιο» έχουν οι εφοπλιστές και οι εκάστοτε κυβερνώντες που τους στηρίζουν…
Ο καθηγητής Γιάννης Μηλιός στη συζήτηση που οργάνωσε το το “Δίκτυο Ανέντακτων Σύριζα Αιγάλεω” την Τετάρτη 28 Απριλίου με ομιλητές τον ίδιο και τον Αλέκο Αλαβάνο. Μεταξύ άλλων ο Γιάννης Μηλιός επισημαίνει: «Το κύριο πρόβλημα του κρατικού προϋπολογισμού και η κατάρρευση των κρατικών εσόδων οφείλεται πρωτίστως στις νόμιμες φοροαπαλλαγές και δευτερευόντως στη σκοπούμενη φοροδιαφυγή. Ειδικά το ‘ελληνικό επίτευγμα’ του εφοπλισμού που κατατάσσει την μικρή Ελλάδα στο 16% της παγκόσμιας ναυτιλίας και σε ορισμένες κατηγορίες πλοίων σε πάνω από το 20% αποδίδει σήμερα στον κρατικό προϋπολογισμό λιγότερο από όσα αποδίδουν τα παράβολα που πληρώνουν οι αλλοδαποί εργαζόμενοι. [...] Ακόμα και την απαλλαγή από ΦΠΑ στις αγορές προϊόντων στην Ελλάδα απολαμβάνει το εφοπλιστικό κεφάλαιο, μαζί με τα ιδιωτικά νοσοκομεία, τα ιδιωτικά σχολεία και τα καζίνο, ενώ υπολογίζεται ότι μόνο αυτή η φοροαπαλλαγή αν καταργηθεί το κράτος θα είχε έσοδα πάνω από 5 δις., όσα δηλαδή θα του αποφέρουν τα νέα μέτρα». [Ιός]

… και πόσο «άδικο» έχουν οι ναυτεργάτες
«Για να τελειώνουμε με το παραμύθι της απασχόλησης των ελλήνων ναυτικών, για «χάρη» των οποίων από τη δεκαετία του ’60 απαλλάσσονται από τη φορολογία οι εφοπλιστές, ας δούμε μερικά στοιχεία. Οπως μας πληροφόρησε ο Γιώργος Δαούσης (πρόεδρος του Συλλόγου Υπαλλήλων ΝΑΤ), ενώ έχουν καταργηθεί σχεδόν όλοι οι περιορισμοί, η σημαία ευκαιρίας είναι η κύρια προτίμηση των εφοπλιστών για να γλυτώνουν και τα λίγα παραπάνω ευρώ που θα κατέβαλλαν στους έλληνες ναυτικούς. Κι αυτό γίνεται ενώ οι συνθέσεις για τα ελληνικής σημαίας πλοία έχουν περιορίσει σε 5-7 άτομα τους απαραίτητους έλληνες ναυτικούς, των οποίων μάλιστα τις εισφορές στο ταμείο (ΝΑΤ) πληρώνει εξ ολοκλήρου το κράτος. Στην πράξη δε, οι εφοπλιστές κρατάνε Ελληνες μόνο τον πλοίαρχο και τον πρώτο μηχανικό κι αυτό επειδή τους έχουν (ακόμα) μεγαλύτερη εμπιστοσύνη. Τα μόνα πλοία που εισφέρουν στο ΝΑΤ είναι τα ακτοπλοϊκά, τα οποία βέβαια παίρνουν και γενναίες επιδοτήσεις που συνεχώς αυξάνονται ενώ ταυτόχρονα αυξάνονται και τα -απελευθερωμένα πλέον- ναύλα. Τα ακτοπλοϊκά χρωστούσαν στο ΝΑΤ πάνω από 60 εκ. το 2008, ενώ με το «κλείσιμο» της ΔΑΝΕ, της ΝΕΛ και του Αγούδημου τα χρέη αυτά έχουν πολλαπλασιαστεί. Τα κρουαζιερόπλοια ελληνικής σημαίας έπρεπε επίσης να εισφέρουν στο ΝΑΤ, αλλά χρόνο με το χρόνο αλλάζουν κι αυτά σημαία, ενώ χρωστούν ακόμα τις εισφορές τους. Τα 4 ελληνικής σημαίας πλοία του Λούη, που στο μεταξύ αλλάζουν “εθνικότητα”, χρωστάνε εισφορές τριών χρόνων. Από τα ελληνόκτητα 5000 ποντοπόρα πλοία μόνο 800 απομένουν με ελληνική σημαία και συνεχώς μειώνονται. Πάντοτε τέλος κρατάνε ένα αριθμό πλοίων με ελληνική σημαία για διάφορους δικούς τους λόγους (π.χ. τα ναυλοσύμφωνα) και φυσικά όχι για να βοηθήσουν τη μητέρα πατρίδα.

Σήμερα στην Ελλάδα υπάρχουν μόνο 19.000 έλληνες εν ενεργεία ναυτικοί, ενώ το 2008 ήταν 35.000 και το 1980 100.000. Οι συνταξιούχοι είναι 70.000. Το δε ελληνικό κράτος επιδοτεί πλέον το ΝΑΤ με 1,1 δις ετησίως. Το γραφείο ευρέσεως εργασίας ναυτικών υπάρχει για τους έλληνες ναυτικούς μόνο σαν ανέκδοτο.

Προς τι λοιπόν τα παρακάλια των υπουργών εμπορικής ναυτιλίας και οικονομικών στο εφοπλιστικό λόμπι; Κι αν ο πρωθυπουργός στην αρχή, όταν “δεν χρωστούσε” ακόμ σε κανέναν, κατάργησε το αμαρτωλό «Υπουργείο της παναμέζικης σημαίας», εν τούτοις ήδη έκανε ένα βήμα πίσω, εκχωρώντας τις αρμοδιότητες της ποντοπόρας ναυτιλίας στον Μιχάλη Χρυσοχοίδη. Απόφαση που η Ενωση Ελλήνων Εφοπλιστών χαιρέτησε «σαν την πρώτη νίκη στη μάχη που δεν έχει ακόμα τελειώσει» (περιοδικό “Εφοπλιστής”, 5/2010).» [Ιός]

Πως εξηγείται η σύμπτωση απόψεων των ΜΜΕ κατά της δράσης του ΠΑΜΕ στα λιμάνια

Είναι απλό:
Όλα σχεδόν τα ΜΜΕ έχουν περάσει σε 4-5 επιχειρηματικούς και εφοπλιστικούς ομίλους. Τυχαίο; Δεν νομίζω.

Συγκεκριμένα:
- «Καθημερινή» και Σκάι του εφοπλιστή Αλαφούζου αλλά και του εφοπλιστή Μαρινάκη, ο οποίος βρισκόταν σε συζητήσεις και με τον «Αδέσμευτο» του Δ. Ρίζου
- Ο «Ελεύθερος Τύπος» ανήκε μέχρι πρότινος στον εφοπλιστή Θ. Αγγελόπουλο. Το ίδιο και ο City FM, ο οποίος αγοράστηκε από τον εφοπλιστή Ρέστη, που στο μεταξύ έχει μπει και στην εκδοτική εταιρεία του Πέτρου Κωστόπουλου…
- Από τα «Νέα» και το «Βήμα» του Λαμπράκη περάσαμε πλέον τον όμιλο ΔΟΛ – Ρέστη (εφοπλιστής ο κ. Ρέστης) ο οποίος κατέχει και μεγάλο μέρος του Mega μαζί με τον όμιλο Μπόμπολα.
- Το STAR ανήκει στην εφοπλιστική οικογένεια Βαρδινογιάννη.
- Μέρος του καναλιού ALTER κατέχει και η Marfin του (και) εφοπλιστή Βγενόπουλου.
(Ιός, 24/10/2009)

Ιδού ο λόγος όπου στην εισαγωγή του ποστ αναφέρω «…δεν είναι του γούστου μας η ίδια κακόγουστη και συνεχώς επαναλαμβανόμενη Άρια από όλα τα έντυπα και τηλεοπτικά μέσα…»

Τελειώνω το πρώτο μέρος λέγοντας ότι:
Κανείς, μα κανείς δεν θα μιλούσε σήμερα για τα προβλήματα των ναυτεργατών, κανείς δεν θα μάθαινε ποτέ ότι «κάτι τρέχει» στα λιμάνια με τις σκανδαλώδεις φοροαπαλλαγές των εφοπλιστών, αν δεν υπήρχε η συνδικαλιστική παράταξη του ΠΑΜΕ.

Οι υπόλοιπες πολιτικές και συνδικαλιστές δυνάμεις εκεί, είναι κυριολεκτικά ανύπαρκτες, το γεγονός αυτό δεν θα πρέπει να μας διαφεύγει.

….

συνεχίζεται: (ελπίζω) Δευτέρα 5 Ιουλίου

Πηγή: http://roides.wordpress.com

Εμείς τι κάνουμε!