Το θέμα της στάσης πληρωμών και μιας επερχόμενης αναδιάρθρωσης χρέους θεωρείται από το ελληνικό κατεστημένο θέμα taboo. Θα ήταν όμως μια καλή λύση όταν ξεκινούσε η κρίση σε σχέση με τους αδέξιους αν όχι εσκεμμένους χειρισμούς της κυβέρνησης του ΓΑΠ. Καλή λύση για το λαϊκό εισόδημα βέβαια και όχι για το εγχώριο και ξένο χρηματιστικό κεφάλαιο. Πλέον φαίνεται ότι εκ των πραγμάτων θα οδηγηθούμε σε αναδιάρθρωση χρέους αφού πρώτα όμως το λαϊκό εισόδημα απώλεσε περί το 30% σε πραγματικούς όρους -ίσως και παραπάνω- και η πραγματική ανεργία ξεπέρασε ενδεχομένως το 20%. Αυτά βέβαια δεν πτοούν τους Έλληνες σοσιαλιστές έστω και αν
πονούν βαθιά… Τα γράφω αυτά γιατί έπεσε στα χέρια μου ένα άρθρο της εφ. «Ημερησία» στις 7/7/2004, όπου τα Ηνωμένα Έθνη προέτρεπαν τα κράτη της Αφρικής να προχωρήσουν σε στάση πληρωμών και σε αναδιάρθρωση χρεών ως η μόνη λύση για να ξεφύγουν από την «παγίδα του χρέους». Για την Αφρική η αναδιάρθρωση δεν ήταν taboo, ούτε για το Μεξικό την Κόστα Ρίκα, τη Βενεζουέλα, την Αργεντινή, την Βραζιλία, τον Ισημερινό το 1989, ούτε για το Ντουμπάι το 2010. Οι ξένοι και εγχώριοι πιστωτές έχουν βγάλει τεράστια κέρδη από την ελληνική οικονομία, μία διαγραφή μέρους των χρεών δεν θα τους βλάψει. Ας μην τρομάζουν τον κοσμάκη.
