Το τελευταίο διάστημα όλοι μας βιώνουμε μία πρωτόγνωρη σε αγριότητα επίθεση σε βασικά ζητήματα της καθημερινής και εργασιακής μας πραγματικότητας. Εκ του αποτελέσματος αποδείχτηκε ότι απέναντι σε αυτή την επίθεση δεν υπήρξαν ικανές δυνάμεις – αναχώματα που να αποτρέψουν την επίθεση και να οργανώσουν αποτελεσματικά τους απλούς εργαζόμενους στον ιδιωτικό και στο δημόσιο τομέα. Δεν υπάρχουν δυνάμεις που να αποδέχονται «εύκολα» τη διαφορετικότητα και τον δημοκρατικό διάλογο και να προωθούν την ταξική ενότητα στη βάση των προβλημάτων. Πάνω σε αυτό τον βασικό προβληματισμό δημιουργήθηκε η Πρωτοβουλία Εργαζομένων Δήμου Αιγάλεω.

Τρίτη 12 Οκτωβρίου 2010

ΔΥΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΕΣ "ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ"....


Μαρίνα Σίλβα: Η έκπληξη των βραζιλιάνικων εκλογών
Μπορεί οι εκλογές για τη Μαρίνα Σίλβα να τελείωσαν την περασμένη Κυριακή, καθώς η τρίτη θέση της δεν της επιτρέπει τη συμμετοχή στον β' γύρο στις 31 Οκτωβρίου, ωστόσο ήταν αναμφισβήτητα εκείνη που σφράγισε την αναμέτρηση, καθώς στο εξής θα παίζει ρυθμιστικό ρόλο. Η 52χρονη Σίλβα, με το 19% που πέτυχε και το γεγονός ότι δεν διέθετε τη στήριξη κάποιου μεγάλου κόμματος ούτε και σημαντική οικονομική βάση για την προεκλογική της εκστρατεία, είναι τελικά το καινούργιο και ελπιδοφόρο πρόσωπο της βραζιλιάνικης πολιτικής σκηνής.

Άλλωστε την υποψήφια των Πράσινων επέλεξαν και αρκετοί νέοι, οι οποίοι ήσαν κι εκείνοι που έδιναν έναν ιδιαίτερα ενθουσιώδη χαρακτήρα στις συγκεντρώσεις της Σίλβα -ένα χαρακτηριστικό που ζήλευαν οι δύο πρώτοι, Ρούσεφ και Σέρα. Οι νέοι αυτοί, που προέρχονταν κυρίως από μεσαίες και ανώτερες τάξεις, με σπουδές σε φημισμένα πανεπιστήμια και πάθος για τον οικολογικό αγώνα, αυτοαποκαλούνταν μάλιστα «μαρινέιρος» (από το Μαρίνα, αλλά και το marin, που σημαίνει «ναυτικός») και δήλωναν «τρελαμένοι» με τη Σίλβα. Και δεν το έκρυβαν και μάλιστα αρκετά πριν από τις εκλογές. Όπως συνέβη, για παράδειγμα, κατά το βραζιλιάνικο περιοδικό "Βέχα", με τον Εντουάρντο Ρομπάουερ από το Ρίο: το 2007, όταν ακόμη η Σίλβα ήταν υπουργός Περιβάλλοντος, εκφωνούσε μια ομιλία στη Μπραζίλια. Εκείνη τη στιγμή είδε μια ομάδα φοιτητών που μοίραζαν κονκάρδες με το πρόσωπό της. Τους ζήτησε να σταματήσουν. Δύο χρόνια αργότερα, σε μια άλλη ομιλία της, η ομάδα του Ρομπάουερ ήταν ξανά παρούσα και ζήτησε να της μιλήσει. «Θυμάστε τις κονκάρδες; Εγώ τις είχα κάνει. Τώρα θα ξαναρχίσω εκστρατεία για την υποψηφιότητά σας. Έστω κι αν εσείς δεν συμφωνείτε!» Η Σίλβα προσπάθησε να αρνηθεί ευγενικά, κάτι που δεν αποθάρρυνε τον νεαρό, του οποίου το κίνημα στήριξης της πράσινης υποψήφιας αριθμεί σήμερα περίπου 20 χιλιάδες διαδικτυακούς υποστηρικτές...

Οι δημοσκοπήσεις τής έδιναν από 10% ως 12% - εκείνη απέσπασε τελικά 19%... Οι ομιλίες της χαρακτηρίζονταν από την ηρεμία εκείνου που δεν έχει να χάσει τίποτε, αφήνοντας να λειτουργήσει η χαρισματικότητα της προσωπικότητάς της, σε συνδυασμό βέβαια με τις οικολογικές της τοποθετήσεις. Το «μείγμα» αυτό είναι φανερό ότι γοήτευσε τους νέους. «Έχουμε μια αντιπαράθεση μεταξύ δύο υποψηφιοτήτων που έχουν παραμείνει στον 20ό αιώνα. Η Μαρίνα, αντιθέτως, προτείνει στους νέους έναν νέο λόγο», τονίζει ο Αντόνιο Λαβαρέντα, ειδικός στο πολιτικό μάρκετινγκ. Στο πλαίσιο αυτό, για παράδειγμα, οι αναφορές των υποψηφίων των δύο μεγάλων κομμάτων, της Ντίλμα Ρούσεφ και του Ζοζέ Σέρα στην αντιδικτατορική δράση, δεν συγκίνησαν ιδιαίτερα τους νέους.

«Εμείς θέλουμε να σκεφθούμε το μέλλον και όχι το παρελθόν. Σέβομαι την Ντίλμα, αλλά η Μαρίνα είναι ο δικός μας Ομπάμα, η ελπίδας μας» λέει στο "Βέχα" ο 16χρονος Ματέους Μπραζ, «διαδικτυακός υποστηρικτής» της Σίλβα. Σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, το 60% των ψηφοφόρων της είναι μεταξύ 18 και 44 ετών... Με άλλα λόγια, αυτό είναι το κλειδί της επιτυχίας της...


Ο Δικός μας Δήμαρχος ! Antanas Mockus

ΜΙΑ φορά κι έναν καιρό, κάπου μακριά από δω, υπήρχε μια πολύ άσχημη πόλη: με βουνά από σκουπίδια, ατμοσφαιρική ρύπανση, κυκλοφοριακή συμφόρηση, δυστυχήματα, βία, ναρκωτικά, συμμορίες παντού.
ΕΥΤΥΧΩΣ, αυτή η πόλη έτυχε να έχει κι έναν ιδιαίτερο, ιδιόρρυθμο πρύτανη στο πανεπιστήμιο. Να φανταστείτε, μια φορά που γινόταν χάβρα στο μάθημά του -ήταν καθηγητής Μαθηματικών και Φιλοσοφίας- κατάφερε να επαναφέρει στην τάξη τους θορυβούντες σοκάροντάς τους: δεν τους επέπληξε, απλά κατέβασε τα βρακιά του και τους έδειξε τα αχαμνά του. Εκτοτε, όλοι τον σέβονταν...

ΔΕΝ ήταν μικρή η πόλη με τις συμμορίες, τα σκουπίδια, το κυκλοφοριακό χάος και τον ιδιόρρυθμο πρύτανη· είχε ξεπεράσει τα έξι εκατομμύρια κατοίκους. Ενα πρωί, ο άνθρωπός μας πήγε στο πανεπιστήμιο και υπέβαλε την παραίτησή του. «Δεν μπορώ να διδάσκω μόνον εσάς», είπε στους φοιτητές του, «έχω καθήκον να διδάξω όλη την πόλη: έξι εκατομμύρια ανθρώπους! Γι' αυτόν τον λόγο θέτω υποψηφιότητα για δήμαρχος».

ΠΡΑΓΜΑ που έγινε. Ο άνθρωπός μας ντύθηκε... Σούπερμαν και βγήκε στους δρόμους για να διεκδικήσει την ψήφο των συμπολιτών του. «Είμαι υπερπολίτης», αυτοσυστηνόταν. Στην αρχή, κάποιοι προσπάθησαν να τον χλευάσουν. Φάγανε τα μούτρα τους! Ο δικός μας είχε τέτοιο χιούμορ, φαντασία και τρέλα, που κάτι τέτοιους τούς έκανε μια χαψιά. Ο κόσμος τον υπερψήφισε, γιατί έδειχνε ορίτζιναλ, είχε φάση και ήταν συμπαθής.

Η πρώτη του ενέργεια ως δημάρχου ήταν να προσλάβει είκοσι μίμους-κλόουν, τους οποίους έβγαλε στον δρόμο για να κράζουν όσους παρκάρανε παράνομα, κορνάρανε χωρίς λόγο, περνάγανε με κόκκινο κοκ. Τι συνέβη; Οι πολίτες, που είχαν γραμμένα εκεί όπου φαντάζεστε τα σήματα και τα φανάρια, άρχισαν να συμμορφώνονται στον ΚΟΚ. Απ' ό,τι φάνηκε, τους ενοχλούσε πολύ περισσότερο το κράξιμο από τα πρόστιμα...

Η συνέχεια ήταν εντυπωσιακή: ο δήμαρχός μας μοίρασε εκατομμύρια ταμπέλες που έγραφαν «thumbs up» ή «thumbs down» και ζήτησε απ' όλους να επιδοκιμάζουν ή να αποδοκιμάζουν κάθε στιγμή τις πράξεις των συμπολιτών τους. Η πόλη ανταποκρίθηκε σ' αυτό το «παιχνίδι» και άρχισε το ομαδικό κράξιμο σε όλα τα κακώς κείμενα τις αυθαιρεσίες και στις γουρουνιές. Εν είδει διαρκών διαδηλώσεων... Και, ως εκ θαύματος όλα αυτορρυθμίστηκαν σιγά σιγά. Το ομαδικό κράξιμο πέτυχε τον στόχο του.

ΟΤΑΝ τα αποθέματα νερού «χτύπησαν κόκκινο», ο δικός μας δήμαρχος βγήκε στα τηλεοπτικά κανάλια και σε ζωντανή μετάδοση έκανε ντουζ ολοτσίτσιδος! Ενώ σαπουνιζόταν, έκλεινε την παροχή νερού για να δείξει στους πολίτες πώς μπορούσαν να εξοικονομήσουν νερό. Αποτέλεσμα; Σε δύο μήνες, η κατανάλωση νερού στην πόλη μειώθηκε κατά 14%!

ΚΑΘΙΕΡΩΣΕ τη «νύχτα των γυναικών», ενάντια στην εγκληματικότητα και τον φαλλοκρατισμό. Ετσι, 700.000 γυναίκες τις τρεις πρώτες νύχτες κάθε χρόνου ξεχύνονται στους δρόμους, γλεντώντας χωρίς να συμβεί το παραμικρό. Οι άνδρες είναι υποχρεωμένοι να φροντίζουν τα παιδιά στο σπίτι.

ΤΣΑΚΙΣΕ την εγκληματικότητα! Οι ανθρωποκτονίες, από 80 ανά εκατό χιλιάδες κατοίκους το '93, μειώθηκαν το 2003 σε 22! Ζήτησε να ενισχυθεί με... εθελοντικούς φόρους το ταμείο του δήμου και ανταποκρίθηκαν 65 χιλιάδες πολίτες! Ιδρυσε και τους «Ιππότες της Ζέρβας»: μια ομάδα με τους πιο ευγενικούς και εξυπηρετικούς ταξιτζήδες στον κόσμο.

ΟΧΙ, δεν είναι παραμύθι. Πρόκειται για τον Antanas Mockus, που πρωτοεκλέχθηκε δήμαρχος το 1993 στην Μπογκοτά, την πρωτεύουσα της Κολομβίας. Και απέδειξε πως η γνώση δίνει δύναμη, αρκεί να καταφέρεις να τη μεταδώσεις μέσω της τέχνης, του χιούμορ και της δημιουργικότητας, χωρίς επιβολή και επίδειξη ισχύος. Μόνον έτσι οι άνθρωποι αποδέχονται τις αλλαγές. Σήμερα, ο Antanas Mockus είναι πρόεδρος της Corpovisionari, μιας οργάνωσης που συμβουλεύει τις δημοτικές Αρχές.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου