Το χαμηλό ποσοστό συνδικαλιστικής πυκνότητας με βάση τη συμμετοχή στις αρχαιρεσίες, το οποίο κυμαίνεται στο 30%, σε συνδυασμό με το επίσης χαμηλό ποσοστό της μισθωτής εργασίας στη χώρα, περιορίζει το ειδικό βάρος των ελληνικών συνδικάτων
Με αφορμή το διεξαγόμενο 34ο συνέδριο της ΓΣΕΕ είναι χρήσιμες κάποιες επισημάνσεις που αφορούν σε διαχρονικά προβλήματα και παθογένειες των ελληνικών συνδικάτων, πέραν της συζήτησης σχετικά με τον πολλαπλά καταγεγραμμένο βαθμό αξιοπιστίας, το ζήτημα της αυτονομίας, την αναζήτηση μιας γνήσιας συνδικαλιστικής κουλτούρας, ακόμη και τον συμβολισμό της επιλογής του χώρου διεξαγωγής του σε αυτή τη συγκυρία. Άλλωστε, όλα αυτά αποτελούν όψεις του ίδιου νομίσματος. Ειδικότερα:
1) Το συνδικαλιστικό κίνημα στην Ελλάδα διέρχεται την πρώτη φάση ενηλικίωσής του, αν ληφθεί υπόψη ότι η καθυστερημένη χρονικά εμφάνιση και ανάπτυξή του, λόγω παραγωγικών δομών, συμβαδίζει με την επί μακρόν προσπάθεια επιβίωσής του από τις ακραίες παρεμβάσεις της κρατικής εξουσίας, ακόμη και μετά τη μεταπολίτευση, όταν μόλις το 1988 λήγει και η τελευταία εσωτερική κρίση που συνοδεύεται από δικαστικές παρεμβάσεις και της οποίας, πρωταγωνιστές της παραμένουν ακόμη στο προσκήνιο.
2) Η μισθωτή εργασία στην Ελλάδα παρουσιάζει μακράν τα χαμηλότερα ποσοστά στην Ε27 (65% έναντι 86% του αντίστοιχου μέσου όρου), γεγονός που καθιστά σχετικά περιορισμένο τον ρόλο των μισθωτών και σε έναν βαθμό δικαιολογεί και τα χαμηλά επίπεδα του κοινωνικού κράτους όταν μόλις πριν από 25 χρόνια το ποσοστό των μισθωτών υπερέβη το 50% της απασχόλησης και όταν η δεύτερη και τρίτη γενιά μισθωτών, χωρίς δεσμούς αυτοαπασχόλησης και με παράδοση κουλτούρας μισθωτής εργασίας είναι περιορισμένη.
3) Το χαμηλό ποσοστό συνδικαλιστικής πυκνότητας με βάση τη συμμετοχή στις αρχαιρεσίες που κυμαίνεται στο 30%, σε συνδυασμό με το επίσης χαμηλό ποσοστό της μισθωτής εργασίας στη χώρα, περιορίζει το ειδικό βάρος των ελληνικών συνδικάτων σε σχέση με το αντίστοιχο ποσοστό χωρών όπως η Γερμανία με μισθωτή εργασία που αντιπροσωπεύει το 92% της απασχόλησης.
4) Η ακολουθούμενη γενικότερη τάση μείωσης της συνδικαλιστικής πυκνότητας, οφειλόμενη σε ποικιλία αιτίων, εξωγενών, ενδογενών και αλληλεπιδρώντων, έχει σαν αποτέλεσμα την υποχώρησή της κατά 15 μονάδες μέσα σε μία 20ετία ακόμη και αν ο συνολικός αριθμός των συνδικαλισμένων παραμένει ο ίδιος γεγονός που οφείλεται κυρίως στη ραγδαία αύξηση της μισθωτής απασχόλησης και στην αδυναμία των συνδικάτων να την παρακολουθήσουν.
5) Η απόλυτη κυριαρχία του δημόσιου τομέα, στενού και ευρύτερου, που εκπροσωπεί το 55% των συνδικαλισμένων ενώ εκπροσωπεί το 34% της μισθωτής απασχόλησης, απόρροια εργασιακής ασφάλειας αλλά και των πελατειακών λογικών που ευδοκιμούν στο εσωτερικό του, συνιστά πολυσήμαντη ιδιαιτερότητα σε μια συγκυρία σοβαρής υποχώρησης του δημόσιου τομέα από τη λαίλαπα των ιδιωτικοποιήσεων, και οδηγεί σε εξαιρετικά δυσοίωνες προοπτικές τον ελληνικό συνδικαλισμό όταν μάλιστα η πυκνότητα στον ιδιωτικό τομέα κυμαίνεται στο 15%.
6) Η έκδηλη έλλειψη εκπροσώπησης των νέων κοιτασμάτων της μισθωτής εργασίας αποτελεί σοβαρότατο έλλειμμα στη σημερινή συγκυρία. Η διογκωμένη παρουσία της ευέλικτης εργασίας και των μεταναστών και οι νέοι κλάδοι απουσιάζουν επιδεικτικά από τη δύναμη των συνδικάτων. Η εκκωφαντική και ανησυχητική απουσία των νέων ηλικιών καθώς και η ελλιπέστατη εκπροσώπηση των γυναικών ενισχύουν το πρόβλημα. Παρά τους αντικειμενικούς παράγοντες που εμποδίζουν την ένταξη στα συνδικάτα αυτών των κατηγοριών, είναι αξιοσημείωτη η αρνητική στάση ορισμένων συνδικάτων αλλά και η απουσία ειδικών πολιτικών προσέγγισής τους την ίδια στιγμή που σπανιότατα συνδικαλιστικές οργανώσεις προβαίνουν στην ανά κατηγορία (π.χ. φύλο) καταγραφή των μελών τους. Ωστόσο η δημιουργία πρωτοβάθμιων σωματείων από τον χώρο της επισφάλειας με πρωτοβουλίες, που συχνά δεν συνδέονται με το επίσημο συνδικαλιστικό κίνημα, συνιστούν ελπιδοφόρα εξέλιξη.
7) Η επιλογή της οργανωτικής ενότητας που κατακτήθηκε στον χρόνο, σύμφωνα με την οποία τα διαφορετικά ιδεολογικοπολιτικά ρεύματα συνυπάρχουν στην ίδια οργανωτική δομή, ακυρώνεται σε έναν βαθμό από την διαφορετική εκπροσώπηση με βάση το εργασιακό καθεστώς (δημοσίου δικαίου για την ΑΔΕΔΥ, ιδιωτικού δικαίου για τη ΓΣΕΕ). Η διατήρηση αυτής της ιδιότυπης οργανωτικής ενότητας θέτει εμπόδια στην κοινή δράση όλων των δυνάμεων της μισθωτής εργασίας την ίδια στιγμή που ενισχύεται η έξωθεν προσπάθεια για τεχνητές αντιπαραθέσεις ανάμεσα σε τμήματά της και όταν στον στενό δημόσιο τομέα ευδοκιμούν και διευρύνουν την παρουσία τους διαφορετικά καθεστώτα από εκείνο του δημοσίου υπαλλήλου. Άλλωστε, μην ξεχνάμε ότι το 1920 με νόμο απαγορεύθηκε η συνύπαρξη των δημοσίων υπαλλήλων και των άλλων εργαζομένων στα ίδια συνδικάτα, προκειμένου οι πρώτοι «να μη μολυνθούν από το μικρόβιο της ταξικής πάλης» που είχε υιοθετήσει η ΓΣΕΕ από το ιδρυτικό της συνέδριο του 1918.
8) Η οργανωτική ενότητα αναιρείται σε μεγάλο βαθμό από την έντονη παραταξιοποίηση που δίνει την εικόνα της ουσιαστικής διάσπασης του συνδικαλιστικού κινήματος. Η κάθετη οργανωτική δομή και λειτουργία των παρατάξεων και των μηχανισμών τους, που μετατρέπονται σε συνδικάτα μέσα στους κόλπους των συνδικάτων, περιορίζουν την ουσιαστική λειτουργία των συνδικαλιστικών οργάνων που είναι το οξυγόνο των δημοκρατικών θεσμών. Αξιοσημείωτο επίσης είναι ότι το ελληνικό παράδειγμα των συνδικαλιστικών παρατάξεων με την πλήρη αντιστοιχία τους στους υπάρχοντες κομματικούς σχηματισμούς αποτελεί ελληνική πρωτοτυπία. Γιατί και σε χώρες που ιστορικά έχουν υιοθετήσει τον οργανωτικό πλουραλισμό, με τις πολλές εθνικής εμβέλειας οργανώσεις, αυτές, αν και ιστορικά συνδέθηκαν με εξωσυνδικαλιστικά κέντρα, σήμερα έχουν χαλαρώσει τους δεσμούς τους με αυτά και στις τάξεις και στα στελέχη τους συνυπάρχουν εργαζόμενοι με διαφορετικές πολιτικές πεποιθήσεις και κομματικές εντάξεις χωρίς ασφυκτικές περιχαρακώσεις.
9) Ο οργανωτικός πολυκερματισμός με τις 3.500 πρωτοβάθμιες και 200 δευτεροβάθμιες οργανώσεις, και για τις δύο συνομοσπονδίες με τα 750 χιλιάδες μέλη, αποτελεί παράδειγμα οργανωτικής πολυδιάσπασης που αντιστρατεύεται τον ενιαίο χαρακτήρα και αναπαράγει την αναποτελεσματικότητα. Η ύπαρξη ακόμη και 12 ομοσπονδιών σε έναν κλάδο αποτελεί ακραίο και ενδεικτικό παράδειγμα κυριαρχίας παραταξιακών και προσωπικών σκοπιμοτήτων που έχουν ακυρώσει τις ομόφωνες αποφάσεις, περί οργανωτικής ανασυγκρότησης, καταστατικών συνεδρίων αφού σε 20 χρόνια έχουν επιφέρει μόλις 2 συγχωνεύσεις ομοσπονδιών, ενώ δημιουργούνται νέες ομοσπονδίες ενισχύοντας την πολυδιάσπαση.
10) Η απουσία συλλογικής εκπροσώπησης της εργασίας στο 98% των επιχειρήσεων του ιδιωτικού τομέα αντιφάσκει με την προηγούμενη παρατήρηση. Αυτό είναι δείγμα σοβαρής ανεπάρκειας του νομοθετικού πλαισίου που καθορίζει την εσωτερική ζωή των συνδικάτων περιορίζοντας τους όρους της οργανωτικής τους αυτονομίας, αλλά και ένδειξη έλλειψης επίμονης διεκδίκησης από μέρους τους για αναγκαίες αλλαγές στο υφιστάμενο πλαίσιο. Την ίδια στιγμή καταγράφεται θεσμική αδυναμία δημιουργίας όρων ενιαίας εκπροσώπησης σε χώρους πολυκλαδικής δραστηριότητας, π.χ. ομίλους επιχειρήσεων, πολυχώρους (Μall), αεροδρόμια.
11) Η παρατεινόμενη, μεταξικής έμπνευσης, οικονομική εξάρτηση των συνδικάτων από την Εργατική Εστία με τις πολλαπλές της συνέπειες είναι μια ακόμη προσθήκη στον θεσμικά επιβεβλημένο κρατικό παρεμβατισμό στη ζωή των συνδικάτων. Η επανάπαυση στη λύση αυτή στερεί από τα ελληνικά συνδικάτα την κατανόηση του ρόλου της συνδικαλιστικής συνδρομής (ουσιαστικής και όχι συμβολικής) των μελών ως αναγκαίας συνθήκης για τη δημιουργία όρων αμοιβαιότητας μεταξύ τους αλλά και τη διατήρηση του κινηματικού χαρακτήρα των συνδικάτων εκτός από την κατοχύρωση όρων οικονομικής ανεξαρτησίας.
12) Η απουσία ενός έμπρακτου διεθνούς προσανατολισμού στη δράση του ελληνικού συνδικαλιστικού κινήματος στο πλαίσιο της εντεινόμενης διεθνοποίησης των οικονομικών και κοινωνικών φαινομένων είναι και αυτή αξιοσημείωτη. Είναι ενδεικτικό ότι σε μια περίοδο κατακλυσμού της χώρας από πολυεθνικές επιχειρήσεις δεν έχει από το 1982 μέχρι σήμερα ενεργοποιηθεί η διάταξη για απεργία αλληλεγγύης σε εργαζόμενους άλλων χωρών που απασχολούνται στην ίδια πολυεθνική.
13) Τέλος, η αλλοίωση του παραδοσιακού συγκρουσιακού μοντέλου από συναινετικά στοιχεία στο πλαίσιο των κοινοτικών κατευθύνσεων αλλά και με αφορμή τους εκάστοτε«εθνικούς» στόχους (ΟΝΕ, Ολυμπιάδα, ανάπτυξη, κρίση) δημιουργεί ερωτηματικά για τα συνολικά οφέλη που αποκόμισε η εργασία από αυτή την επιλογή.
ΠΗΓΗ:ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΑΥΓΗ* Ο Γ. Κουζής διδάσκει στο Πάντειο Πανεπιστήμιο
Με βάση τις εύστοχες παρατηρήσεις του Γ.Κουζή για το συνδικαλιστικό κίνημα που έστειλε ο Τάσος στο blog της Πρωτοβουλίας , προτείνω ανεξάρτητα από τη δράση μας στην Πρωτοβουλία, να προτείνουμε αλλαγή καταστατικού στο σύλλογο ώστε οι εκλογές να γίνουν με ενιαίο ψηφοδέλτιο και όχι παραταξιακό. Θα είναι ένα νέο πρώτο βήμα για να κριθούν οι συνδικαλιστές στο κατά πόσο αποδεσμεύονται από τις κομματικές περιχαρακώσεις από εξωσυνδικαλιστικά κέντρα και άλλες σκοπιμότητες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτο κατά πόσο οι συνδικαλιστές του κυβερνώντος κόμματος κυρίως , είναι διατεθειμένοι να αποκτήσει το σωματείο συγκρουσιακό χαρακτήρα με τις κυβερνητικές διαλυτικές για την κοινωνία επιλογές (η αποδοχή της πρότασης είναι το αισιόδοξο σενάριο γιατί το απαισιόδοξο διαβλέπει τη διάλυση ενός απαξιωμένου από τους εργαζόμενους οργάνου έτσι κι αλλιώς).
La dame de Moreas
Για χρόνια το συνδικαλιστικό κίνημα έχει μετατραπεί σε πεδίο κομματικών αντιπαραθέσεων , μακριά και έξω από τα πραγματικά συμφέροντα των εργαζομένων . Το περιεχόμενο των αγώνων των συνδικάτων περιορίζονταν σε σημαντικό βαθμό στην απόσπαση κάποιων επιδομάτων ( τα οποία σήμερα είναι τα πρώτα που κόβονται , θυμόμαστε όλοι μας πως πανηγύριζαν οι συνδικαλιστές μας την ενσωμάτωση άλλων επιδομάτων στα έξοδα κίνησης) και βελτιώσεων σε επίπεδο εργασιακών σχέσεων απόλυτα οριοθετημένων στο πλαίσιο του κλάδου και κυρίως μικροβελτιώσεις. Σήμερα παρά την αναποτελεσματική εφαρμογή αυτών των μεθόδων ,τα συνδικάτα επιμένουν στην ίδια τακτική .Αναρωτιέται λοιπόν κανείς ? γιατί ένας τρομοκρατημένος από την λαίλαπα των μέτρων εργαζόμενος να ακολουθήσει μια τακτική που έχει χρεοκοπήσει και δεν του δίνει καμιά ελπίδα? Πιστεύω ότι αν αξίζει να κάνει κάτι , είναι να προχωρήσει σε έναν ουσιαστικό και διεκδικητικό αγώνα τόσο σε περιεχόμενο όσο και σε μορφή .Σε αυτό το πλαίσιο συμφωνώ με την παραπάνω πρόταση έστω και αν επαληθευτεί το απαισιόδοξο σενάριο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤάσος
Αθήνα, 6 Μαΐου 2010
ΑπάντησηΔιαγραφήΑριθμ. Πρωτ.: 511
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
Η Εκτελεστική Επιτροπή της Π.Ο.Ε. – Ο.Τ.Α. χαιρετίζει την μεγαλειώδη σε μέγεθος και παλμό συμμετοχή των εργαζομένων στην σημερινή Πανεργατική ΑΠΕΡΓΙΑ. Συμμετοχή που αποδεικνύει πως η προπαγάνδα της Κυβέρνησης και των Μ.Μ.Ε. δεν μπορεί να πείσει τον απλό εργαζόμενο για τα άδικα – σκληρά – επώδυνα – στοχευμένα – μονόπλευρα οικονομικά μέτρα που υποβαθμίζουν για πολλά χρόνια τις ζωές μας.
Η Εκτελεστική Επιτροπή εκφράζει τη λύπη όλων των εργαζομένων στην Τοπική Αυτοδιοίκηση για τον άδικο χαμό των ανθρώπων που χάθηκαν στο κτίριο της Τράπεζας MARFIN.
Καταδικάζει απερίφραστα τους μηχανισμούς εκείνους που κάθε φορά αμαυρώνουν κάθε εργατική διαμαρτυρία. Μηχανισμοί που δρουν ανενόχλητοι ενώ οι δυνάμεις καταστολής «περιφρουρούν» την ειρηνική διαμαρτυρία των εργαζομένων.
Τέλος η Εκτελεστική Επιτροπή αποφάσισε την προκήρυξη νέας 24ΩΡΗΣ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ για την ΠΕΜΠΤΗ 6 ΜΑΪΟΥ 2010 ημέρα ψήφισης των πρωτοφανών αντιλαϊκών μέτρων και συμμετοχή όλων των εργαζομένων στην Τοπική Αυτοδιοίκηση στο συλλαλητήριο και την συμμετοχή περικύκλωσης της Βουλής που οργανώνουν η Γ.Σ.Ε.Ε.- Α.Δ.Ε.Δ.Υ. στις 6:00 το απόγευμα.
Οι εργαζόμενοι στους Ο.Τ.Α. θα πραγματοποιήσουν προσυγκέντρωση στα γραφεία της Ομοσπονδίας στην Πλατεία Καραϊσκάκη (Καρόλου 24-Αθήνα) στις 5.00 το απόγευμα.
Οι σύλλογοι – μέλη της Π.Ο.Ε. – Ο.Τ.Α. που επιθυμούν μπορούν την ημέρα της απεργιακής κινητοποίησης ( Πέμπτη 6 Μαΐου 2010) να προχωρήσουν σε καταλήψεις Δημαρχείων και άλλων Δημοτικών κτιρίων. Ταυτόχρονα όλα τα Πρωτοβάθμια Σωματεία να ενημερώσουν με κάθε πρόσφορο μέσο (συγκεντρώσεις – Γενικές Συνελεύσεις ) όλους τους εργαζόμενους.
Το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα η Εκτελεστική Επιτροπή αποφάσισε να προετοιμάσει πρόγραμμα συνεχών αγωνιστικών – εναλλακτικών παρεμβάσεων προκειμένου να εκφραστεί η αντίθεση των εργαζομένων στα νέα οικονομικά μέτρα αλλά και των επερχόμενων αντιασφαλιστικών ρυθμίσεων που προτείνει Κυβέρνηση και η Τρόικα που καταργούν την Κοινωνική Ασφάλιση αλλά και του προγράμματος «ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ» που θα οδηγήσει σε απολύσεις εργαζομένων στη Τοπική Αυτοδιοίκηση.
Συνάδελφοι,
Ο αγώνας που ξεκίνησε με την απεργιακή κινητοποίηση της Π.Ο.Ε. – Ο.Τ.Α. και που οδήγησε στην μεγαλειώδη σημερινή συγκέντρωση δεν τελειώνει εδώ.
Χωρίς απογοήτευση και εφησυχασμό συνεχίζουμε και κλιμακώνουμε τις παρεμβάσεις μας για να αντιμετωπίσουμε το επερχόμενο αντιασφαλιστικό Νομοσχέδιο αλλά και την εφαρμογή του προγράμματος «ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ» που εντάσσεται στο «Σχέδιο Σταθερότητας», μεθοδεύει την αποσταθεροποίηση της ζωής των εργαζομένων, με χιλιάδες απολύσεις στους Ο.Τ.Α. και την κατάργηση του Δημόσιου και Κοινωνικού χαρακτήρα των Υπηρεσιών της Τοπικής Αυτοδιοίκησης με νέα βάρη για τους πολίτες.
Με αγωνιστικούς χαιρετισμούς
Για την Εκτελεστική Επιτροπή της Π.Ο.Ε. – Ο.Τ.Α.
Ο Πρόεδρος Ο Αναπλ. Γεν. Γραμματέας
Θέμης Μπαλασόπουλος Γιάννης Τσούνης
Με απλή υπογραφή του υπουργού Οικονομικών θα τίθενται σε ισχύ οι συμβάσεις με την τρόικα Τροπολογία που επιτρέπει στον υπουργό Οικονομικών να υπογράφει μνημόνια συνεργασίας και συμφωνίες ή συμβάσεις δανεισμού με την «τρόικα» χωρίς να χρειάζεται τη συγκατάθεση του κοινοβουλίου, «πέρασε» μέσα στο σχέδιο νόμου για τις περικοπές στα δώρα των συνταξιούχων.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτή είναι η αντίληψη του ΠΑΣΟΚ για την Δημοκρατία
Γενική απεργία στις 19 Μαΐου εξήγγειλαν η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ, αντιδρώντας στις «αντεργατικές και αντιασφαλιστικές ανατροπές» που προωθεί η κυβέρνηση μέσω του νέου ασφαλιστικού νομοσχεδίου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ΔΝΤ και η ΕΕ δείχνουν τα δόντια τους στο ασφαλιστικό, επιδιώκοντας να εξαφανίσουν συντάξεις και συνταξιούχους , όχι μόνο με τα 40 χρόνια δουλειάς, αλλά και με συντάξεις χαμηλότερες από τα επιδόματα ανεργίας! Οι βιομήχανοι από την άλλη απαιτούν μηδενικές αυξήσεις για τρία χρόνια και μείωση των αποζημιώσεων . Τα ΠΑΣΟΚ, στέλνει τον Τσοχατζόπουλο στην επιτροπή διαφάνειας και στον εισαγγελέα. Ο Πάγκαλος λέει ότι τον ακουμπούσε η διαφθορά επί εποχής Σημίτη αλλά ήταν υπουργός και είχε σοβαρότερα πράγματα να ασχοληθεί, ο Παπουτσής ήταν επίτροπος στην Ε.Ε και δεν ήξερε τίποτα για το φόνο . Η Ν.Δ. λέει ότι δεν θα ανεχθεί συμπεριφορές τύπου Ρουσόπουλου, Λιάπη κ.τ.λ. Και ο Καρατζαφέρης υπονοεί ότι ο Σαμαράς τα πήρε για να ρίξει τον Μητσοτάκη και πάει λέγοντας .Μπορεί λοιπόν να μη γλιτώσουν οι συντάξεις, , μπορεί να μη γλιτώσουν οι μισθοί του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, μπορεί να μη γλιτώσουν εκατοντάδες χιλιάδες υπό απόλυση άτυχοι, αλλά δεν θα γλιτώσουν και όσοι εκμεταλλεύτηκαν την εξουσία για να πλουτίσουν, είτε με χορηγίες είτε με άλλους παρεμφερείς τρόπους. Δηλαδή μπορεί να ματώσει η χώρα αλλά ευτυχώς θα ματώσουν και τα κόμματα!!!! όποτε μπορούμε να κοιμόμαστε ήσυχοι πλέον . Δεν ξέρω εσάς , αλλά εμένα η προσπάθεια των δύο κομμάτων εξουσίας να αποδείξουν πόσο τίμια είναι σήμερα όταν όλοι μας γνωρίζαμε για το πάρτι που γινόταν τόσα χρόνια πιο πολύ με ανησυχεί , παρά με πείθει .
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ επίτροπος Όλι Ρεν ανακοίνωσε τη συμφωνία της κυβέρνησης με Ε.Ε. - ΔΝΤ για το ασφαλιστικό και την άμεση ψήφισή του από τη Βουλή εκθέτοντας τους υπουργούς που "δίνουν" -ακόμη- "τις μάχες τους"
ΑπάντησηΔιαγραφή