ΕΠΕΙΔΗ ΔΕΝ ΠΡΟΒΑΛΛΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΑ ΜΜΕ ΔΕΝ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΚΙΟΛΑΣ ΠΩΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΛΥΣΗ, ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΣΥΜΦΕΡΕΙ ΝΑ ΕΙΠΩΘΕΙ!
Εκεί που έχουν φτάσει τα πράγματα, μια μόνο λύση υπάρχει: Έξοδος από την Ευρωζώνη!!
H λύση όμως αυτή για να μπορέσει να λειτουργήσει θα πρέπει να συνοδεύεται και από ένα συμπληρωματικό πακέτο μέτρων που θα υποχρέωνε τα προνομιούχα στρώματα να πληρώσουν το χρέος.
Η θεμελιακή προϋπόθεση για ένα παρόμοιο πακέτο μέτρων είναι η ανάκτηση της εθνικής κυριαρχίας στο οικονομικό επίπεδο που σήμερα έχει καταλυθεί. Αυτό συνεπάγεται την άμεση έξοδο από την Ευρωζώνη ―λύση που προτείνουν ακόμη και ορθόδοξοι οικονομολόγοι του Χάρβαρντ, σε αντίθεση με κάποιους δικούς μας αριστερούς διανοούμενους που προβλέπουν τη συντέλεια του κόσμου από παρόμοια ενέργεια. Ας σημειώσουμε εδώ ότι ακόμη και η Βρετανία που διαθέτει ένα νόμισμα πολύ ευάλωτο στην κερδοσκοπία, γιατί έχει καθιερωθεί ως αποθεματικό νόμισμα, δεν είχε πρόβλημα να αγνοήσει τις συστάσεις της Κομισιόν για περιστολή των δημοσίων δαπανών, ακριβώς γιατί δεν είχε τον κορσέ της Ευρωζώνης να την εμποδίζει στις κινήσεις της. Είναι όμως χαρακτηριστικό της στάσης της Ελληνικής ελίτ ότι, ενώ θεωρεί καταστροφή την εθελούσια έξοδο από την Ευρωζώνη, που θα γινόταν με τους όρους μας, θα δεχόταν ασυζητητί, όπως τώρα δέχεται ακόμη και την παραπομπή στο ΔΝΤ, την αποπομπή μας από την ΟΝΕ, αν την επέβαλαν οι ελίτ αυτές, όπως ήδη συζητούν.
Για να μην είναι όμως οδυνηρή η διαδικασία αυτή, θα πρέπει να συνδυαστεί με ένα συμπληρωματικό «πακέτο» μέτρων όπως τα παρακάτω, που θα γίνουν εφικτά μετά την έξοδο από την ΟΝΕ και τη συνακόλουθη αποδέσμευση μας από το Σύμφωνο Σταθερότητας:
1) λογική υποτίμηση της «νέας δραχμής» που θα εισαχθεί, γεγονός που θα κάνει φτηνότερο τον τουρισμό και τα εξαγωγικά προϊόντα μας που τώρα υποφέρουν από το ακριβό ευρώ που επιβάλλει το Διευθυντήριο, ενώ συγχρόνως θα κάνει ακριβότερα τα εισαγόμενα προϊόντα ―πράγμα που θα έδινε σημαντική προστασία στην ντόπια αγροτική και βιοτεχνική παραγωγή. Τα εισαγόμενα είδη πρώτης ανάγκης θα μπορούσαν να επιχορηγούνται (για να μην κτυπηθούν τα λαϊκά στρώματα), με χρήματα από τα έσοδα που θα προέκυπταν από ένα βαρύ επιπρόσθετο φόρο στα εισαγόμενα είδη πολυτελείας, ενώ έλεγχοι στις τιμές θα μπορούσαν να παρεμποδίσουν τις μη απαραίτητες ανατιμήσεις
2) Επαναδιαπραγμάτευση του Χρέους (με την απειλή κήρυξης άμεσης χρεοκοπίας, δηλαδή στάσης των πληρωμών τοκοχρεωλυσίων σε περίπτωση μη αποδοχής της), με στόχο τη σημαντική επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής και την αντιστάθμιση των συνεπειών της υποτίμησης στο υπάρχον χρέος
3) Σταδιακή αποπληρωμή του Χρέους με έσοδα που θα προέλθουν βασικά από ένα άκρως προοδευτικό έκτακτο φόρο ακίνητης και κινητής περιουσίας (π.χ. για περιουσίες πάνω από
Λίγα λόγια για μια πραγματική φορολογική μεταρρύθμιση και όχι για μια ψευδεπίγραφη τέτοια, σαν και αυτή που προωθεί η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ. Αυτό που κάνει το φορολογικό νομοσχέδιο της κυβέρνησης είναι κάποια «αναδιανομή» του φορολογικού βάρους από τα χαμηλά στρώματα στα μεσαία, αφήνοντας στο απυρόβλητο τα μεγάλα εισοδήματα και περιουσίες. Δηλαδή, τα μεσαία στρώματα, τα οποία στην Ελλάδα, λόγω της απουσίας ισχυρού ιδιωτικού τομέα, ανήκουν είτε στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, είτε στα διαπλεκόμενα με αυτόν ιδιωτικά επαγγέλματα, όχι μόνο κτυπιούνται αλύπητα από τα δημοσιονομικά μέτρα, αλλά καλούνται να πληρώσουν και επιπλέον φόρους. Από την άλλη μεριά, οι δήθεν σημαντικές φορολογικές επιβαρύνσεις για τα προνομιούχα κοινωνικά στρώματα αποτελούν στη πραγματικότητα θεωρητικές ασκήσεις επί χάρτου. Και αυτό, διότι η απόκρυψη των μεγάλων εισοδημάτων και περιουσιών είναι σήμερα δυνατή όχι μόνο στην Ελλάδα, με το γνωστό χάλι του φορολογικού μηχανισμού, αλλά και σε κάθε καπιταλιστική οικονομία της αγοράς, λόγω των ανοικτών και απελευθερωμένων αγορών κεφαλαίου που προσφέρουν δεκάδες, νομότυπους ή μη, τρόπους ―καθώς και χιλιάδες θέσεις εργασίας σε σχετικά ειδικευμένους φοροτεχνικούς. Ο μόνος, επομένως, αποτελεσματικός τρόπος για την πραγματική σύλληψη της πελώριας φοροδιαφυγής των οικονομικών ελίτ και των προνομιούχων στρωμάτων, που είναι άλλωστε οι κυρίως ωφελημένοι από την αναπτυξιακή «φούσκα» και έπρεπε κατ’ αρχήν να πληρώσουν αντί για τα συνήθη «υποζύγια», είναι αυτός που δεν θα επιχειρήσουν ποτέ τα κόμματα εξουσίας, τα οποία άμεσα η έμμεσα χρηματοδοτούνται από τις ίδιες ελίτ. Δηλαδή, αρχικά, η γενική απογραφή της μεγάλης ακίνητης και κινητής περιουσίας (σκάφη, πολυτελή αυτοκίνητα κ.λπ.), καθώς και των καταθέσεων, επενδύσεων σε ομόλογα, μετοχές, τίτλους κ.λπ. στην Ελλάδα ή το εξωτερικό και, στη συνέχεια, η επιβολή έκτακτου δραστικού φόρου περιουσίας.
4) Εγκαθίδρυση κοινωνικού ελέγχου σε όλους τους στρατηγικούς τομείς της εθνικής οικονομίας με πρώτον αυτόν των μεγάλων τραπεζών, των οποίων η πιστωτική πολιτική θα καθορίζεται με γνώμονα την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών μέσω της διοχέτευσης των πιστώσεων στην ανασυγκρότηση και την ανάπτυξη της παραγωγικής δομής της χώρας, στα πλαίσια ενός εθνικού-δημοκρατικού σχεδίου με συμμετοχή του λαού στην κατάρτιση και την έγκρισή του.
Ο συνδυασμός των μέτρων αυτών θα σήμαινε περισσότερες δουλειές και εισοδήματα, καθώς και μείωση της πελώριας ανισοκατανομής εισοδήματος, αντί για την ανεργία, τη φτώχεια και τη μεγαλύτερη ανισότητα που μας καταδικάζουν οι Ευρωπαϊκές και ντόπιες ελίτ.
Αποτελεί διαστρέβλωση της αλήθειας ο ισχυρισμός που επαναλαμβάνουν τα παπαγαλάκια ότι μετά την απόρριψη των μέτρων θα ακολουθήσει ο ...κατακλυσμός, στον οποίο ήδη οδηγούμαστε δεμένοι χειροπόδαρα .
Ας το πάρουμε απόφαση: Η Ελλάδα θα πάει κατά διαβόλου εάν ακολουθήσουμε τις επιταγές του Διευθυντηρίου και των ντόπιων λακέδων του. Η φτώχεια θα μεγαλώνει, καθώς τα αποτελέσματα από το πετσόκομμα μισθών και δημοσίων δαπανών θα ενεργούν πάνω στη συνολική ζήτηση. Η ανεργία θα γίνει μαζική, εφόσον ο μεν καταβαραθρωμένος, μετά την ένταξη της χώρας στην ΕΕ/ΟΝΕ, ιδιωτικός παραγωγικός τομέας δεν έχει σχεδόν καμιά δυνατότητα απορρόφησης της ανεργίας, ενώ τώρα θα αδυνατεί να παίζει τον ιστορικό απορροφητικό ρόλο του ακόμη και ο δημόσιος τομέας. Ο συνδυασμός της ανεργίας και φτώχειας, με τα ανισομερή αποτελέσματα που θα έχουν οι έμμεσοι φόροι πάνω στα χαμηλά εισοδήματα, θα οδηγήσει αναπόφευκτα σε αναγκαστικά ακόμη μεγαλύτερη ανισότητα. Το αποτέλεσμα θα είναι η δημιουργία οάσεων για τους πλουσίους, ανάμεσα στις ερήμους της ανέχειας σε πόλεις φαντάσματα τύπου Mad Max, όπου συμμορίες θα αλληλοσκοτώνονται στους δρόμους. Αυτά όλα δεν σημαίνουν βέβαια ότι «το οικονομικό πρόβλημα της Ελλάδας είναι πολιτικό και ότι οφείλεται στους διεφθαρμένους και άχρηστους πολιτικούς, καθώς και στο θεσμικό πλαίσιο που τους αναδεικνύει, όπως υποστηρίζει μια εντελώς αποπροσανατολιστική άποψη του συρμού, η οποία δεν θέτει καν θέμα κοινωνικοοικονομικού συστήματος, παγκοσμιοποίησης, Ε.Ε κ.λπ.! Ούτε βέβαια η έξοδος από την χρόνια κρίση μπορεί να έλθει με την ανυπακοή, όπως υποστηρίζει μια μερίδα εναλλακτικών και αντισυστημικών αριστερών, η οποία, από μόνη της, μπορεί να οδηγήσει σε εύκολα ελέγξιμες εξεγέρσεις.
Η υπέρβαση της παρούσας κρίσης, αλλά και η οριστική έξοδος από τη χρόνια κρίση του ελληνικού κοινωνικοοικονομικού συστήματος, απαιτεί την εκκίνηση μιας διαδικασίας αυτό-οργάνωσης σε όλα τα επίπεδα εδώ και τώρα: από τις γειτονιές και τα χωριά μέχρι τα εργοστάσια και τα γραφεία. Βραχυπρόθεσμα, οι συνελεύσεις των πολιτών, των εργαζόμενων, των αγροτών κ.λπ., θα μπορούσαν, συνομοσπονδιούμενες σε εθνικό επίπεδο, να οργανώσουν τον τρόπο αχρήστευσης των ληστρικών μέτρων με συντονισμένες απεργίες που θα κατέληγαν σε μια γενική απεργία διαρκείας, μέχρι να εξαναγκαστούν οι ελίτ σε αναδίπλωση. Το κρίσιμο σημείο όμως είναι να μην διαλυόντουσαν οι συνελεύσεις αυτές την επομένη της απόρριψης των μέτρων, αλλά να έβαζαν τις βάσεις για μια εντελώς διαφορετική οργάνωση της οικονομίας και της πολιτείας, μέσα από νέες οικονομικές και πολιτικές δομές που θα εξασφάλιζαν τον άμεσο από μέρους των πολιτών έλεγχό τους ―δηλαδή την ισοκατανομή της πολιτικής, οικονομικής, αλλά και γενικότερα της κοινωνικής, δύναμης.
Πρέπει να αρχίσουμε τώρα, σήμερα, αυτήν τη διαδικασία. Κάθε χρονοτριβή και καθυστέρηση μας φέρνει πιο κοντά σε έναν Μεσαίωνα που ούτε μπορούμε να φανταστούμε την διάρκεια και τη φύση του.
Έρχεται η πιο σκοτεινή νύχτα, κι εμείς περιμένουμε παγωμένοι κι ακίνητοι νάρθει να μας τυλίξει με το σάβανό της.
Ως πότε θα παραμένουμε μοιραίοι κι άβουλοι; Ως πότε;
Ο Κανένας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου