Εάν η κατακερματισμένη παραταξιακά Αριστερά γνώριζε πόσο πολύτιμο και αναντικατάστατο υλικό, είναι το τρόχισμα του Λόγου…
Τόνοι μελάνι ξοδεύτηκαν και συνεχίζουν να ξοδεύονται για την «βάρβαρη, απολίτιστη, εθνικά προδοτική» (αλλά άριστα οργανωμένη) ως προς τον τουρισμό μας, η παρουσία των συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ στα λιμάνια κι όμως, το μελάνι, το ευγενές αυτό υλικό όπου αποτυπώνεται η αξιοπρέπεια της ανθρώπινης δραστηριότητας, ούτε σταγόνα αυτού του υλικού δεν έσταξε στο λευκό δημοσιογραφικό χαρτί για την καταρράκωση της όποιας ηθικής και οικονομικής τάξης για τα σκανδαλώδη προνόμια των εφοπλιστών. Πόση από την υποτιθέμενη ή πράγματι υπάρχουσα λογική ή ηθική της γραφής είναι δυνατόν να διασωθεί υπό το καθεστώς του στρεβλού και νόθου «προφορικού πολιτισμού» που μας κυκλώνει, ενός «προφορικού πολιτισμού» που δεν έχει καμία σχέση με αυτόν που νοσταλγούμε…[…] Εκατομμύρια εκατομμυρίων λέξεις εκπέμπονται κάθε μέρα, αστόχαστες και άμουσες στη συντριπτική τους πλειονότητα, ενώ δεν λείπουν ανάμεσά τους και οι λέξεις-γρυλίσματα• στα γρυλίσματα άλλωστε και στο στυλ του μαγκίτη ειδικεύονται όσοι δεσπόζουν στα ερτζιανά, και οι οποίοι δεν είναι απλώς περισσότερο αναγνωρίσιμοι και από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ή της κυβέρνησης, αλλά και ισχυρότεροι.[1]Εάν η κατακερματισμένη παραταξιακά Αριστερά γνώριζε πόσο πολύτιμο και αναντικατάστατο υλικό, είναι το τρόχισμα του Λόγου, τη βαρύτητα έστω μίας φράσης, μία λέξης, θα είχε στη διάθεσή της το ουσιαστικότερο όπλο κατά της οποιασδήποτε εκπεμπόμενης βαρβαρότητας που «στοργικά» τυλίγει το κάθε βήμα της ανθρώπινης υπόστασης και της κοινωνίας της. «Η αριστερά δεν έχει την παραμικρή γαμημένη ιδέα για τον κόσμο μέσα στον οποίο ζει» (Ζοζέ Σαραμάγκου, «Το Τετράδιο», Καστανιώτης).
Όταν ο αγώνας που κάνεις είναι δίκαιος, τα αιτήματά σου σωστά και δεν διαθέτεις το λεκτικό οπλοστάσιο να τα υπερασπιστείς η ευθύνη είναι τεράστια διότι δεν πάει μόνο ο κόπος ο δικός σου χαμένος, αλλά και μιας ολόκληρης οικονομικής τάξης, ενός ολόκληρου κοινωνικού στρώματος που• προσδοκά, ποντάρει την επιβίωσή του στον αγώνα σου και κυρίως (χωρίς ίσως να το αντιλαμβάνεται) στη σωστή δημοσιοποίησή του, και σε αυτό το τελευταίο, ολόκληρη η Αριστερά μένει άπνοη, μετεξεταστέα, κατά συνέπεια και ο δίκαιος αγώνας των ναυτεργατών, άρα και του ΠΑΜΕ των λιμανιών. Σοφά τα λόγια του συνεργάτη και φίλου μου κ. Λασκαράτου, όπου σε παλαιότερη ανάρτηση εδώ ανέφερε ότι, «δεν μπορεί η Αριστερά να εκπροσωπείται συνεχώς μέσω καταγγελιών από Λαζόπουλους και Ράδιο Αρβύλες» (κάπως έτσι, να μην το ψάξω…) – προσωπικά θα πρόσθετα κι άλλους, την «ελληνοφρένεια», τους δημοσιογράφους του «Ιού», ορισμένων ιστολογίων, τον μοναχικό άστεγο αριστερό, προβληματισμένο με όλα αυτά, απλό σκεπτόμενο πολίτη οποιουδήποτε στρώματος και τάξης.
Η δικαιοσύνη του ΣΔΟΕ χτυπά την Π.Ν.Ο.
Η κυβέρνηση του ΔΝΤ και όχι της χώρας, αφού της ξεθώριασαν όλα της τα επιχειρήματα, επιστρατεύοντας τη « θεωρία περί του τεμπέλη, καλοπερασάκια, φοροφυγά και εν γένει… συλλογικά ενόχου ελληνικού λαού εμφανίζει προβλήματα. Άλλωστε πολλοί κυβερνητικοί μιλούν, θέλοντας και μη, για τον «ώριμο» ελληνικό λαό, που αντιλαμβάνεται την πρωτοφανή οικονομική δυσκολία και βάζει πλάτη δείχνοντας εμπιστοσύνη ή, έστω, ανοχή στην κυβέρνηση. Η παγκάλειος θεώρηση περί της «περιθωριακής και πρωτόγονης Αριστεράς», η οποία «λειτουργεί πλέον ως περιθωριακό φαινόμενο στην κοινωνία» και κατ’ άλλους απειλεί να προκαλέσει την… πτώχευση της χώρας…» [«Το Ποντίκι»]
…την εβδομάδα που μας πέρασε ζήσαμε και την έφοδο του ΣΔΟΕ στην Πανελλήνια Ναυτική Ομοσπονδία, μάθαμε βεβαίως και την δικαιολογημένη «οργή» του κ. Χρυσοχοΐδη για το συμβάν, τον καταλαβαίνουμε.
Τους καταλαβαίνουμε, δεν χρειάζεται καμία έφοδο ΣΔΟΕ στους εφοπλιστές, τα προνόμιά τους άλλωστε είναι νομικά κατοχυρωμένα.
Τα κέρδη των πλοίων απαλλάσσονται πλήρως: 1. από οποιοδήποτε φόρο εισοδήματος 2. από κάθε φορολογία ή υπεραξία που μπορεί να πραγματοποιηθεί είτε από την πώληση πλοίου, είτε από την είσπραξη ασφαλιστικής αποζημίωσης είτε από άλλη αιτία 3. από τον φόρο εισοδήματος (των καθαρών κερδών) ή μερισμάτων κάθε ημεδαπής ή αλλοδαπής εταιρείας που εκτός από τα πλοία έχει κι άλλες εκμεταλλεύσεις
Απαλλάσσονται από φόρο τα πλοία: 4. κατηγορίας Α που ναυπηγούνται στην Ελλάδα 5. κατηγορίας Α που υφίστανται επισκευές και οι δαπάνες καλύπτονται με εισαγωγή συναλλάγματος (μέχρι 50%) 6. κατηγορίας Β (κατά 2/3) τα νεώτερα των 20 ετών και τα 10-15 ετών (τα νηολογημένα σύμφωνα με τους ελληνικούς νόμους) 7. κατηγορίας Β καθώς και φορτηγά ηλικίας κάτω των 10 ετών 8. φορτηγά κάτω των 30 ετών 9. κατηγορίας Β που ναυπηγήθηκαν στην Ελλάδα 10. κατηγορίας Α μικρότερα των 10 ετών 11. όλα τα κατηγορίας Α που εκτελούν δρομολόγια μεταξύ ελληνικών και ξένων λιμανιών αλλά και όλα που ναυπηγήθηκαν στην Ελλάδα
Απαλλάσσονται επίσης:
12. από κάθε φόρο, τέλος ή εισφορά ή κρατήσεις υπέρ του δημοσίου ή κάποιου τρίτου το εισόδημα που αποκτάται από γραφεία ή υποκαταστήματα αλλοδαπών ναυτιλιακών επιχειρήσεων που εγκαθίστανται στην Ελλάδα 13. το ίδιο ισχύει και για εισόδημα που δημιουργείται από εκμετάλλευση πλοίων και στο εξωτερικό και μάλιστα την απαλλαγή απολαμβάνουν και όλοι οι συνέταιροι και οι μέτοχοι 14. από κάθε τέλος και τα έγγραφα που συντάσσονται για την εφαρμογή του ισχύοντος από το 1975 νόμου 15. από το φόρο κύκλου εργασιών και από τα τέλη κυκλοφορίας τα τουριστικά επαγγελματικά πλοία ή πλοιάρια και οι βενζινάκατοι επαγγελματικής ή ιδιωτικής χρήσης 16. από κάθε φόρο ή τέλος ή εισφορά το εισόδημα που αποκτάται από εταιρείες χαρτοφυλακίου που κατέχουν αποκλειστικά μετοχές ελληνικών πλοιοκτητριών υπό ελληνική σημαία. Ακόμα και τα έγγραφα που συντάσσονται για τη διανομή κερδών, τα δάνεια και τις καταθέσεις, οι εγγραφές και τα δικαιολογητικά απαλλάσσονται από όλα τα παράβολα. Στο σημείο αυτό ας θυμηθούμε όλοι τα παράβολα που πληρώνουμε για ένα απλό παπάκι ή τα παράβολα που πληρώνει ο μετανάστης για μια άδεια παραμονής.
Μειώνεται ο φόρος: 17. Στα πλοία Α και Β κατηγορίας που αργούν λόγω ελλείψεως εργασίας ή επισκευών ή άλλης αιτίας 18. κατά 50% σε πλοία και κρουαζιερόπλοια Α και Β κατηγορίας 19. κατά 60% σε επιβατικά πλοία, μηχανοκίνητα και ιστιοφόρα 20. κατά 75% στα αλιευτικά πλοία 21. κατά 50% στα Β κατηγορίας πλοία 10-20 ετών…[«Ιός» 30.05.2010]
Διαβάζοντας τα προαναφερόμενα, και ο πλέον ηλίθιος καταλαβαίνει ότι στη χώρα του ΔΝΤ και της Νοτίου Δανίμαρκίας, οι ΜεγαλοΚλέφτες είναι νομικά κατοχυρωμένοι, κι η παρουσία του ΣΔΟΕ καθίσταται τόσο περιττή, όσο και τα λόγια.
Μια τελευταία λεπτομέρεια για τον «βάρβαρη» στάση του ΠΑΜΕ στο λιμάνι της Κορίνθου.
«…με απόρρητο έγγραφό του ο συνδικαλιστικός Οργανισμός της Μεγάλης Βρετανίας, NAUTILUS αποφάνθηκε ότι τα δύο πλοία ROPAX1 και ROPAX2, οφείλουν να εφαρμόσουν τα στάνταρτ των επιβατηγών πλοίων, αυξάνοντας τον αριθμό των ναυτικών τους από 29 σε 61, με δεδομένο το γεγονός ότι μεταφέρουν έως και 217 επιβάτες σε κάθε δρομολόγιό τους. Υπενθυμίζεται ότι και τα δύο πλοία φέρουν σημαία Μ. Βρετανίας.» [Skai.gr]
Το ΠΑΜΕ, όπως και πάλι εμπράκτως αποδεικνύεται, έχει και σε αυτό το ζήτημα δίκιο…
…
σημ:
[1] Παντελής Μπουκάλας, “Υποθέσεις ΙΙ”, εκδόσεις Άγρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου